เมื่อโซเชียลมีเดียคือ “ห้องเสียงสะท้อน” ที่อยู่ในใจเรา
เมื่อคุณอยู่ในห้องของเสียงสะท้อนของตนเอง เสียงนั้นจะดังขึ้นเรื่อย ๆ และถี่ขึ้น ได้ยินแค่เสียงที่อยากรู้โดยไม่มีคนแย้ง เพราะคุณ block หรือ mute ไปแล้ว
เมื่อเมษายน กลายเป็นเดือนที่ทุกอย่างหยุดนิ่ง
เมษายน เคยเป็นเดือนที่มีการเดินทางอย่างคึกคัก เคยเป็นเดือนที่หลายคนตั้งตารอเพื่อให้ได้เล่นน้ำ แต่ปีนี้เราต้องหยุดนิ่งเพื่อให้รอดจากวิกฤตไวรัส
โลกที่เราเคยคุ้นเคยจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
สภาวะไวรัสระบาดไม่ต่างจากสงครามที่มีโลกคู่ขนาน คือ การจำกัดเสรีภาพของผู้คนเพื่อให้มีชีวิตรอด สงครามนี้จะไม่จบภายในเวลาหนึ่งหรือสองเดือน คงต้องใช้เวลาอีกนาน
ในวิกฤตเราจะได้เห็นธาตุแท้ของคน
ความเห็นแก่ตัวจะมาพร้อมกับสัญชาตญานเอาตัวรอด แต่มันจะเลวร้ายเมื่อคนเราคิดจะเอาตัวรอด โดยไม่คิดว่าถ้ารอดไปได้เพียงคนเดียว แล้วหลังจากนั้นจะอยู่อย่างไร
ถ้าสื่อสารไม่เป็น แม้แต่มิตรก็กลายเป็นศัตรู
หน้าที่ของ Spokesperson คือพูดแทนคนอื่น เพื่อสื่อสารให้สังคมเข้าใจไปในทิศทางเดียวกัน หากเกิดการเข้าใจผิด เขาไม่มารุมด่าคนส่งสาร แต่เขาจะด่าคนที่คุณพูดแทนเขา
บทพิสูจน์ภาวะผู้นำ! เราอยากเห็นกัปตันที่แท้จริง
บทกวี O Captain! My Captain! ของ Walt Whitman คือเรื่องราวของกัปตันผู้เสียสละ ขณะที่สังคมเราไม่มีผู้นำที่พร้อมจะเสียสละอย่างแท้จริง
ในสังคมที่เต็มไปด้วยคนที่เหมือนจะรู้แต่รู้ไม่จริง
ผู้คนไม่ค่อยสำนึกถึงความไม่รู้ของตนเองเพราะพวกเขาขังตัวเองไว้ภายในห้องโถงเสียงสะท้อนของเพื่อนที่ความคิดคล้ายกัน ฟีดข่าวที่ยืนยันความเห็นแบบเดียวกัน
เมื่อความบังเอิญ ไม่มีอยู่จริงกับสติในการดำเนินชีวิต
ความเชื่อมโยงอย่างคาดไม่ถึง แท้จริงแล้วคือสิ่งที่เราไม่ค่อยนึกถึง และบางครั้งก็ให้คุณให้โทษได้เลยทีเดียว
ถ้าคุณเจอ Fumble ในชีวิตจริง
ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เราจะเห็นคนยอมรับในความผิดพลาดของตนเอง จนทำให้เสียโอกาสดีๆ ที่สู้อุตส่าห์สร้างขึ้นมา วิธีการโทษคนอื่นเอาไว้ก่อนมักเป็นทางเลือกแรกๆ เพราะมันง่ายต่อการรักษาความรู้สึกของตนเองไม่ให้ดาวน์
เมื่อคุณสร้าง “ปิศาจ” ด้วยอารมณ์ของคุณเอง
ความสาแก่ใจชั่วขณะอาจทำให้คุณรู้สึกอยู่เหนือคนอื่น แต่ท้ายที่สุดเราไม่สามารถเอาชนะความชั่วด้วยความชั่วได้