เมื่อช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมา ตั้งแต่เช้าแรกของการทำงาน ในวันที่ 28 มีนาคม 2022 เกิดเหตุการณ์หนึ่งที่เรียกว่าช็อกคนแทบทั้งโลก สำหรับประเด็น “การบูลลี่และทำร้ายร่างกาย” กันกลางงานประกาศรางวัลออสการ์ ซึ่งออสการ์เนี่ยเป็นรางวัลที่มอบให้กับความสำเร็จในด้านศิลปะและด้านเทคนิคในอุตสาหกรรมภาพยนตร์ คนที่ได้รางวัลนี้จึงเป็นที่ยอมรับในระดับสากลถึงความเป็นเลิศในด้านความสำเร็จของการทำงานในวงการภาพยนตร์นั่นเอง
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนั้นกลายเป็นไวรัลอย่างรวดเร็วไปทั่วโลก เรียกได้ว่าคนที่ไม่เคยสนใจว่าใครจะได้รางวัลนี้กลับบ้านบ้างยังรู้ตั้งแต่ช่วงสาย ๆ ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น อีกทั้งยังมีการตั้งคำถามว่าใครถูกใครผิด เพราะมันสมควรแล้วหรือไม่ที่จะไปเล่นมุกตลกแซวร่างกายคนอื่นกลางเวทีที่คนทั้งโลกจับตามอง แม้ว่าจะบอกว่าไม่รู้ว่านั่นเป็นอาการป่วย แต่สมควรไหมที่จะนำปมด้อยของคนอื่นไปล้อเลียนไปสร้างความตลกขบขันจนใครต่อใครในงานต้องหันมาโฟกัสที่เหยื่อ สภาพจิตใจคนโดนรู้สึกอย่างไรบ้าง ทำไมถึงไม่ลองคิดถึงในกรณีที่ตัวเองหรือคนใกล้ชิดตัวเองโดน
ขณะที่อีกฟากก็วิจารณ์ไม่เลิกเช่นกันเรื่องการใช้ความรุนแรงจัดการปัญหานั้น การทำร้ายร่างกายผู้อื่นในกรณีที่ถูกยั่วยุก่อนในประเด็นที่อ่อนไหวทางจิตใจมาก ๆ เช่นนี้ มีสิทธิ์อันชอบธรรมแค่ไหน ในทางกฎหมายมันอาจจะผิดแน่ ๆ แล้วทางสังคมล่ะ การทำแบบนี้เพื่อปกป้องสิทธิ์ของตนเอง (หรือคนที่รัก) ทำได้หรือไม่ เพื่อแสดงออกให้อีกฝ่ายรู้ว่าโกรธแลไม่พอใจที่ถูกกระทำแบบนี้ และจะไม่ยอมโดนรังแกอีกแล้วทำได้หรือไม่ แต่ที่แน่ ๆ เหตุการณ์นี้ได้สร้างแรงกระเพื่อมครั้งใหญ่ให้กับโลก ให้ผู้คนตระหนักถึงการบูลลี่และการใช้ความรุนแรง รวมถึงให้ตั้งคำถามแน่ ๆ ว่าเราจะอยู่บนโลกที่มีเพื่อนร่วมโลกแบบนี้ไปอีกนานเท่าไร
หลังเหตุการณ์ตบสะท้านโลกแค่วันเดียว วันรุ่งขึ้นก็มีเหตุการณ์ที่สืบเนื่องมาจากประเด็นหลักเดียวกันจากเวทีออสการ์ ทว่านี่ไม่ใช่เหตุการณ์ที่สร้างไวรัลแบบเมื่อวาน เพียงแต่เป็นเหตุการณ์ที่ทำได้แค่ระลึกถึง ให้ผู้คนกลับได้กลับมาตั้งคำถามบางอย่างอีกครั้ง ในวันที่ 29 มีนาคม เป็นวันครบรอบวันเกิดของอดีตไอดอลและนักแสดงชาวเกาหลีใต้ “ชเวจินรี” หรือที่รู้จักกันในนามว่า “ซอลลี่” บุคคลผู้ล่วงลับซึ่งจากไปได้ประมาณ 2 ปีกว่า ๆ เธอจากไปในวัยเพียง 25 ปีเท่านั้น สาเหตุมาจากการที่คนในสังคมรุมฆ่าเธอด้วยการบูลลี่ทางออนไลน์ด้วยถ้อยคำรุนแรงสารพัด การสร้างมุกตลกเกี่ยวกับรูปร่างหน้าตาของเธอ เห็นหรือยังว่าคนที่โดนน่ะเขาไม่ตลกด้วยหรอก คนทำถ้าโดนเองก็คงไม่สนุกเหมือนกัน
กลับมาที่คอลัมน์ที่ปกติก็ดูซีรีส์และบ้าผู้ชายในซีรีส์ ถามว่าไปเกี่ยวอะไรกับ 2 เรื่องข้างต้นล่ะ สัปดาห์นี้บอกเลยว่าเกี่ยวมาก ๆ เพราะมันคือเหตุผลที่ทำให้เราเลือกที่จะเปิดซีรีส์เรื่องนี้ขึ้นมาดู ทั้งที่เคยข้ามเรื่องนี้ไปแล้วครั้งหนึ่ง แถมยังต้องโหลดแอปฯ ดูซีรีส์ถูกลิขสิทธิ์มาเพิ่มอีกแอปฯ ก็ตาม เพราะนี่มองว่าประเด็นการบูลลี่และความรุนแรงถูกนำมาเป็นประเด็นหลักที่ใช้เดินเรื่องในซีรีส์เกาหลีมาหลายเรื่องแล้ว แต่ละเรื่องทำออกมาได้ดี โดยซีรีส์เรื่อง The King of Pigs เรื่องนี้ก็เช่นกัน แต่มันค่อนข้างแตกต่างออกไป
The King of Pigs หืมมม! Pig มันแปลว่าหมูนี่นา พอมีสัตว์ในชื่อเรื่องก็ดูน่ารักปุ๊กปิ๊กขึ้นมายี่สิบเปอร์เซ็นต์ แต่เนื้อเรื่องจริง ๆ ของซีรีส์เรื่องนี้นั้นห่างไกลจากกคำว่าน่ารักมาก ๆ เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับผู้ชาย 2 คนที่เคยเผชิญกับเรื่องราวเลวร้ายเหมือนตกนรกทั้งเป็นในวัยเรียน พวกเขาเคยถูกเพื่อนร่วมชั้นบูลลี่อย่างรุนแรงในสมัยเรียนม.ต้น หลังจากที่อดทนมานาน ผลสุดท้ายตอนนั้นยุติลงเนื่องจากคนหนึ่งขอลาออก และอีกคนหนึ่งย้ายโรงเรียน แต่บาดแผลที่เกิดขึ้นในใจมันไม่ได้จบลงไปด้วย มันยังคงตามหลอกหลอนชีวิตพวกเขามายันโตเป็นผู้ใหญ่
ตามเรื่องย่อ (หาได้สปอยล์เองไม่) บอกว่าคนหนึ่งยังคงยึดติดอยู่กับบาดแผลในตอนนั้น เวลานี้เขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่ มีหน้าที่การงานดี ๆ ที่เอื้อให้เขาสามารถกลับไปแก้แค้นพวกเพื่อนนิสัยไม่ดีได้แล้ว ความเป็นปีศาจในตัวเขาจึงตื่นขึ้นมา เขากลายเป็นฆาตกรต่อเนื่อง ตามล่าล้างแค้นคนที่กลั่นแกล้งเขา ใครทำอะไรไว้มันต้องชดใช้ ในขณะที่อีกคน พยายามกดทับและลบความทรงจำที่เลวร้ายทิ้งด้วยการเอาชนะ เป็นคนที่แข็งแกร่งขึ้นโดยไม่มีใครกล้ารังแก เขากลายมาเป็นตำรวจฝีมือดี มีผลงานเป็นที่ยอมรับ และกำลังไปได้สวยกับชีวิตใหม่ที่เขาเลือกแล้ว
พอจะเห็นอะไรบ้างไหม? “ฆาตกรต่อเนื่อง vs ตำรวจฝีมือดี” ใช่! อดีตเพื่อนสนิทต้องกลับมาเจอกันอีกครั้ง คนหนึ่งต้องตามจับ ส่วนอีกคนต้องหนีและยังพยายามทำภารกิจให้เสร็จสิ้นต่อไปด้วย ฝ่ายฆาตกรที่ออกตามล่าเพื่อนนิสัยไม่ดีที่เคยรังแกเขา เขาจะทิ้งข้อความถึงเพื่อนที่เป็นตำรวจเสมอ เหมือนกับเชิญชวนให้มาเล่นเกมปิดบัญชีแค้นไปด้วยกัน เพราะคนทั้งคู่ต่างก็เจ็บปวดจากเหตุการณ์ในตอนนั้น ทำให้คนที่เป็นตำรวจต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากในการตามจับ เพราะทุกคนต่างก็สงสัยว่าเขาอาจมีส่วนรู้เห็นกับการลงมือฆ่าของเพื่อนสมัยเด็กก็ได้!
The King of Pigs สร้างขึ้นจากเว็บตูนชื่อเดียวกัน แถมเรื่องนี้เคยถูกนำมาทำเป็นภาพยนตร์แอนิเมชันแล้วครั้งหนึ่งในปี 2011 การสร้างเป็นซีรีส์จึงเป็นการรีเมกจากทั้งเว็บตูนและภาพยนตร์แอนิเมชันนั่นเอง เป็นซีรีส์ของสายโหดดิบเถื่อน แนวฆาตกรต่อเนื่อง ความรุนแรงในครอบครัว ความรุนแรงในโรงเรียน เนื้อเรื่องทั้งหนักและเครียด ภาพความรุนแรงโหดมากชนิดที่ว่าชวนอาเจียนและปวดหัวตุ้บ ๆ ชวนลุ้นระทึกจนรู้สึกอึดอัดหายใจไม่ออก ผู้ชมสายฮาร์ดคอร์ไม่ผิดหวังแน่นอน แต่สำหรับผู้ชมขวัญอ่อน คุณก็จะมีอาการข้างเคียงจากการรับชมหนักเลยทีเดียว มีนอนผวาอะ
ลูกผู้ชาย (ยี่) สิบปี ล้างแค้นไม่สาย
หลาย ๆ คนอาจเคยได้ยินประโยคนี้กันมาบ้าง จริง ๆ แล้วมันเป็นสุภาษิตจีน 君子报仇,十年不晚。ใช้เตือนสติคน ว่าจะทำอะไร ขอแค่มีใจมุ่งมั่นแน่วแน่ ไม่ต้องรีบร้อน ต้องรู้จักอดทนรอวันที่โอกาสทองมาถึง รออย่างใจเย็น สุขุม อย่าวู่วามทำอะไรโดยไม่คิดหน้าคิดหลัง จะแก้แค้นก็ต้องไม่นำเอาอารมณ์แค้นมาเป็นตัวนำจนขาดสติ แต่ให้ใช้ปัญญา แล้วการแก้แค้นก็จะสัมฤทธิ์ผล หอมหวานอย่างที่ต้องการ
พระเอก (ขอเรียกพระเอกแล้วกัน แม้ว่าจะเป็นวายร้ายก็ตาม) ใช้เวลานานถึง 20 ปี ในการอดทนรอที่จะแก้แค้น บาดแผลที่เกิดขึ้นในใจของเขาจากความทรงจำที่เลวร้ายเหล่านั้นทำให้เขากลายเป็นคนป่วยทางจิตที่ต้องเดินเข้าออกแผนกจิตเวชเป็นว่าเล่นเพื่อรักษาสภาพจิตใจที่เสียหายร้ายแรง ถ้าได้ดูในซีรีส์ก็จะเห็นเองว่าเรื่องที่เขาเจอในวัยเด็กนั้นมันโหดร้ายมากแค่ไหนสำหรับเด็กที่อายุแค่ 15 ปี เขาไม่ได้โดนแค่เพื่อนนิสัยไม่ดีกลั่นแกล้ง แต่ยังโดนพ่อตัวเองใช้ความรุนแรงด้วยทุกครั้งที่เหล้าเข้าปากแล้วเมากลับบ้าน ความหนักหนาสาหัสที่เขาเจอมันมากเกินไป
บอกตรง ๆ นะ หลังจากจบตอนซีรีส์ ในหัวมีคำถามอย่างเดียวเลยว่าอดทนใช้ชีวิตอยู่ต่อมาตั้ง 20 ปีได้ยังไง (วะ) ในซีรีส์เรื่องอื่น เด็กคนนี้คงได้ฆ่าตัวตายไปแล้วแน่ ๆ แต่ก็นะ เรื่องมันเพิ่งมาได้แค่ 4 ตอน (จาก 12 ตอน) มันอาจจะยังเล่าไปไม่ถึงจุดที่ช่วงหนึ่งเด็กคนนี้ไม่อาจทนให้ตัวเองอยู่ในสภาพเช่นนี้ได้อีกต่อไปแล้วพยายามฆ่าตัวตายมาหลายครั้งแล้วแต่ไม่สำเร็จก็ได้ ในเมื่อทำมาหลายครั้งแล้วไม่สำเร็จ ก็เลยต้องใช้ชีวิตอยู่ต่อไปแบบนี้ ตัวเขาในวัยผู้ใหญ่ก็ยังคงรักษาตัวจนดีขึ้นเรื่อย ๆ และเขาก็ไม่ได้มีพฤติกรรมใช้ความรุนแรงในครอบครัวเหมือนพ่อด้วย
ในวันที่เขาเติบโตขึ้นมาอย่างทุกข์ทรมาน ในวันนี้เขากลายเป็นชายหนุ่มธรรมดา ๆ ที่ได้แต่งงานกับหญิงสาวแสนดีที่ไม่รังเกียจอาการป่วยทางจิตของเขา และคอยช่วยเหลือเขาด้านการรักษาตัวมาโดยตลอดจนอาการหวาดระแวงค่อย ๆ ดีขึ้นจนหายไป เขาเริ่มใช้ชีวิตแบบคนปกติ มีฐานะมั่นคง มีชีวิตครอบครัวที่ดี แทบจะเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบทดแทนชีวิตสุดตกต่ำในอดีต แต่…มันทดแทนกันไม่ได้หรอกกับวัยเด็กของเขาที่ต้องสูญเสียไป
ในวันหนึ่ง (ซึ่งเรื่องยังไม่ได้เล่ารายละเอียด) ความทรงจำที่เลวร้ายของเขาที่เคยเก็บใส่กล่องลั่นกุญแจไว้ถูกเปิดออกอีกครั้ง เมื่อชายที่ใส่หน้ากากรูปหัวหมูปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเขา ปลุกทุกความเลวร้ายที่ทำให้เขาต้องมีชีวิตอย่างทุกข์ทรมานทุรนทุรายขึ้นมา ซึ่งมันค่อย ๆ หล่อหลอมให้เขากลายเป็นปีศาจร้ายในเวลา 20 ปี บัดนี้เขาจึงดำดิ่งสู่เส้นทางที่มืดมิด กลายเป็นฆาตกรต่อเนื่องในชั่วพริบตา
แม้ว่าเราจะรับรู้ได้ถึงความเคียดแค้นที่สุมอยู่ในอกของเขา และพอจะเข้าใจว่าทำไมเขาถึงกลายเป็นฆาตกรต่อเนื่องเพื่อแก้แค้น สิ่งที่เขาทำในแง่ของกฎหมายมันผิดเต็ม ๆ แต่เราก็อดสงสารและเอาใจช่วยให้เขาแก้แค้นให้สำเร็จไม่ได้ เพราะเนื้อแท้ของเขาก็เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น จะเห็นได้ว่าเขามีความต้องการฆ่าและวางแผนมานานแล้ว แต่เขาไม่ได้รอบคอบแบบคนประเภทไซโคพาธที่เกิดมาเพื่อฆ่าแบบนั้น การลงมือของเขาจึงค่อนข้างทุลักทุเล และมีแต่ข้อผิดพลาดให้ตำรวจตามสืบได้ง่าย ๆ เต็มไปหมด (หรือตั้งใจ (วะ)) ซึ่งซีรีส์เล่ามันออกมาได้ดีสมจริงมากเลย
การที่เขาอดทนมาตลอด 20 ปี และมันมาถึงจุดที่ฟางเส้นสุดท้ายขาดลง เขาจึงออกล่าทุกคนที่เคยทำกับเขาอย่างเลวร้าย ไม่เว้นแม้แต้พ่อของเขาเอง ที่เคยเคยอ้อนวอนต่อพระเจ้าอยู่เสมอว่าขอให้พ่อของเขาตายไปสักที และในที่สุดวันนั้นก็มาถึง เขาก็ไม่พลาดที่จะหยิบยื่นความตายนั้นให้พ่อของเขาด้วยตนเองด้วย ส่วนแก๊งเด็กอันธพาลในวันนั้น มาในวันนี้ก็เตรียมตัวรับมือกับเวรกรรมที่เคยก่อไว้ได้เลย มันจะไปหาถึงหน้าบ้าน ด้วยกฎแห่งกรรมที่เขาสร้างขึ้นมาเอง ทำอะไรไว้ก็ต้องชดใช้ ต่อหน้าคนที่เป็นของเล่นในวัยเด็กนี่แหละ
คนชั่วที่ทำลายชีวิตคนอื่น หาต้องลำบากไม่ ยังคงใช้ชีวิตอย่างสุขสบาย
ถ้าชีวิตคนเราจะมีคำถามขึ้นมาว่าตกลงแล้วเวรกรรมมันมีจริงหรือเปล่า ก็คงเป็นเพราะว่าเรารอแล้วรอเล่าให้กฎแห่งกรรมที่มักจะพล่ามกรอกหูเสมอว่า “ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว” มันทำงานจนตัวเองจะตายอยู่แล้วก็ยังไม่เห็น สู้ลงมือทำเองเลยไม่ง่ายและไวกว่าเหรอ ชีวิตนี้มันสั้นนัก ถ้ามัวแต่ให้อภัยกันแล้วเมื่อไรจะได้แก้แค้นล่ะ แล้วถ้าถามว่าทำไมถึงต้องแก้แค้น ทำไมถึงไม่ให้อภัย ก็เชิญโลกสวย อยู่แต่ในทุ่งลาเวนเดอร์ต่อไปเถิด ทำไมคนที่ระยำที่ทำลายชีวิตคนอื่นจนย่อยยับ ถึงได้มีโอกาสได้ใช้ชีวิตดี ๆ อยู่อย่างมีความสุขล่ะ?
คือคนที่มันทำกับคนอื่นแบบนั้น มันไม่สมควรที่จะมีชีวิตดี ๆ มีความสุขเลยแม้แต่สักลมหายใจหรือเปล่า ใช่แล้วล่ะ นี่คือกฎแห่งกรรมที่ว่าเหรอ “ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ดีมีถมไป” ในขณะที่คนที่เป็นเหยื่อ เป็นผู้ถูกกระทำ กลับต้องมีชีวิตเหมือนตกนรกทั้งเป็น แถมเรื่องราวเลวร้ายที่ว่านั่น พวกคนชั่วยังเก็บไว้เป็นความทรงจำที่บันเทิงและหรรษาในชีวิตด้วยซ้ำ บางคนก็ลืมเลือนไปเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น แล้วอีกชีวิตที่ถูกกระทำล่ะ ความยุติธรรมอยู่ที่ไหน กฎแห่งกรรมที่ว่ากันว่ายุติธรรมที่สุดน่ะ มัวทำอะไรอยู่เหรอ?
จากข้อความ 2 ย่อหน้าข้างต้น เราจะได้เห็นแน่ ๆ ในซีรีส์เรื่องนี้ คนชั่ว คนเลว คนระยำที่ทำกับพระเอกและเพื่อน (ที่ตอนนี้เป็นตำรวจ) ทุกคนได้ดีชีวิตมีความสุขกันหมด เด็ก 2 คนที่ถูกรังแกในวัยเด็กไม่สามารถหันหน้าไปพึ่งใครได้เลย คนหนึ่งต้องยอม เพราะกลัวว่ามันจะหนักกว่าที่เป็นอยู่ ขนาดอีกคนสู้ ไม่ยอมตกเป็นเหยื่อที่อ่อนแอให้รังแก มันยังเล่นทีเผลอ และสรรหาวิธีขี้โกงมาลอบกัด เพราะรู้ว่าถ้าสู้กันแบบลูกผู้ชายแมน ๆ ก็คงสู้ไม่ได้ พวกมันทุกคนได้ดิบได้ดี ใช้ชีวิตเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น แถมพอพูดถึงอดีตก็ยังไม่สลดหรือสำนึกผิดในสิ่งที่ทำด้วยซ้ำ
แม้แต่ครูก็เป็นคนที่ทำร้ายเด็กนักเรียนของตัวเอง ถึงมันจะเป็นพล็อตเดิม ๆ ที่พวกผู้ใหญ่ซื้อได้ด้วยเงินและอำนาจ เข้าข้างเด็กที่พ่อแม่รวย มีอำนาจ และเรียนเก่งแต่เลว แต่ก็ปฏิเสธพล็อตสูตรสำเร็จแบบนี้ไม่ลงหรอก คนแบบนี้มันมีจริง ๆ มีเยอะซะด้วยแหละ ก็ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมถึงไม่มีใครช่วยเหลือเด็ก 2 คนนี้ ทั้งที่ถูกทำร้ายในรั้วโรงเรียน เพราะมันก็จะเป็นแค่เรื่องที่เด็กเล่นกัน แค่เล่นแรงไปหน่อย เป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นได้กับเด็กวัยรุ่น อย่าถือสาหาความทำให้เป็นเรื่องใหญ่เลย เสียชื่อเสียงโรงเรียนหมด (เหอะ ๆ)
นั่นแหละ เพราะกฎแห่งกรรมมันไม่ยอมทำงานไง ยังคงปล่อยให้คนชั่วลอยนวล ใช้ชีวิตชิก ๆ คูล ๆ เก๋ ๆ ชุบตัวเป็นพ่อที่ดีของลูก เป็นสามีที่ดีของภรรยา เป็นหมอฝีมือดีเก่งกาจที่ช่วยเหลือชีวิตคนไข้ได้นับร้อยนับพัน แต่ความเลวในกมลสันดานก็ยังอยู่เหมือนเดิม ใช้ชีวิตอยู่มาได้แบบไม่รู้สึกอะไรเลยว่าฆ่าใครตายทั้งเป็นมาบ้าง พระเอกเลยต้องลงมาแก้แค้นเอง ใครจะไปทนดูพวกมันใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ขณะที่ตัวเองต้องทนทุกข์ทรมานมานานไหว คนพวกนี้นะ ถ้าความตายไม่มาจ่อคอหอยอยู่ มันไม่มีทางสำนึก ไม่มีทางรู้ว่าตัวเองทำผิด ไม่มีทางอ้อนวอนร้องขอชีวิตหรอก
วัดจิตใจของตัวเราเอง สะใจที่พระเอกแก้แค้นหรือเปล่า
นี่กล้าสารภาพตรง ๆ ตรงนี้เลยว่าตัวเองคงไม่ใช่คนดีแล้วล่ะ เพราะนี่คือสะใจมากที่พระเอกได้เอาคืนเสียที และตอนที่ต้องต่อสู้กัน บอกเลยว่าลุ้นมาก เอาใจช่วยขอให้พระเอกรอด ฆ่ามันซะ และไปตามฆ่าพวกที่เหลือ ที่ยังใช้ชีวิตลั้นลามีความสุขอยู่ให้ได้ด้วย มันมีชีวิตที่ดีมานานเกินพอแล้ว 20 ปีเลยนะที่มันทำผิดแต่ไม่เคยรับโทษ แถมยังมีหน้าใช้ชีวิตมาอย่างดี พอพูดถึงก็ไม่มีอาการสำนึกหรือสลด บางทีชีวิตก็ต้องแลกด้วยชีวิต มันถึงจะสาสม! คือถ้าพระเอกไม่แก้แค้นเองนะ ดิฉันก็อยากจะเรียกใช้บริการแท็กซี่ VIP จากแท็กซี่สายรุ้งของเรื่อง Taxi Driver ให้ไปปิดบัญชีแค้นให้จังเลย (อินมากแม่) ดีเหมือนกัน เพราะบริการนี้ไม่ถึงตาย แต่ก็แอบตายทั้งเป็นอยู่
ถ้ายังโลกสวยอยากรู้ว่าคนพวกนั้นทำอะไรหนักหนาขนาดนั้น ถึงเอาใจช่วยพระเอกแถมยังสะใจด้วย ง่าย ๆ ก็คือ เด็กผู้ชายคนหนึ่งที่โดนล้อว่ามีพ่อเป็นแมงดาเกาะผู้หญิง ถูกกระทืบต่อยตีจนเลือดตกยางออกทุกวัน ถูกบังคับให้หมอบคลานเข้าหา ถูกคุกคามทางเพศ และที่เลวร้ายสุดคือถูกบังคับให้ถอดกางเกงและช่วยตัวเองต่อหน้าเพื่อนในห้องนับสิบ (ในซีรีส์แปลออกมาโดยใช้คำว่าชัก…ด้วยซ้ำ) ความทรงจำที่โหดร้ายนี้นึกถึงทีไรมันก็ยังเจ็บปวดอยู่ทุกครั้ง เขาจึงเลือกที่จะแก้แค้นเมื่อโอกาสมาถึง ส่วนใครที่ให้อภัยได้ ก็ลองเจอกับตัวเองหรือคนที่ตัวเองรักดูหน่อยปะไร
แต่ ๆๆๆ ตอนนี้เรื่องมันจะมีความย้อนแย้งกันนิดหน่อย ตรงที่เพื่อนอีกคนก็ถูกกลั่นแกล้งมาเหมือนกัน แต่ทำไมถึงเลือกที่จะลืมแล้วมาเป็นตำรวจ ตรงนี้เราจะเห็นว่าอดีตเพื่อนรักทั้งสองมีเส้นทางชีวิตที่ไม่เหมือนกัน นี่แหละคือสิ่งที่ต้องลุ้นต่อจากนี้ ประเด็นคือตอนนี้ที่เรื่องเล่าออกมาแล้ว เพื่อนพระเอกโดนเล่นงานแล้วก็จริง แต่บอกเลยว่าเลเวลยังน้อยกว่าพระเอกอยู่หลายขุม คือเพื่อนพระเอกยังสู้กลับไง ไม่ได้ปล่อยให้โดนกระทำฝ่ายเดียว (แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้น) ฉะนั้น มันจึงแกล้งได้ไม่หนักเท่าคนที่ยอม แล้วถ้ายังถามว่าก็แล้วทำไมพระเอกไม่สู้กลับล่ะ ก็ลองไปดูเอาเองเถอะ
ที่สำคัญกว่านั้น เรื่องราวยังดำเนินมาไม่ถึงครึ่งเรื่อง อย่าเพิ่งตัดสินว่าเพื่อนพระเอกจะเป็นตำรวจน้ำดีไปได้ตลอดสิ จากการที่โดนรังแกในวันนั้น มันต้องมีเหตุผลที่เขาเลือกมาเป็นตำรวจ ทั้งที่อาชีพมีอยู่ร้อยแปด และเขาเองก็รับรู้มาโดยตลอดว่าอดีตเพื่อนสนิท ที่เวลานี้กลายเป็นฆาตกรต่อเนื่องไปแล้วนั้นต้องประสบพบเจออะไรมาบ้าง เขาจะพยายามยับยั้งขัดขวางอย่างมุ่งมั่นเพื่อไม่ให้เพื่อนไปก่อคดีขึ้นอีก หรือจะทำคดีแบบปล่อย ๆ ปิดตาข้างหนึ่ง ให้เพื่อนได้แก้แค้นเผื่อตัวเองด้วย หรือจะตอบรับคำเชิญจากข้อความว่าให้มาทำด้วยกันไปเลย ต้องดูต่อไปว่าเขาจะยังเลือกหน้าที่และความถูกต้อง แบบที่ลั่นวาจาไว้ตอนแรกว่าจะจับเพื่อนคนนี้ด้วยตัวเองหรือเปล่า
ยังยืนยันคำเดิมว่าสะใจที่พระเอกได้แก้แค้น เพราะคนพวกนั้นจำต้องโดนลงโทษบ้าง ในเมื่อกฎหมายลงโทษไม่ได้ ก็ให้เหยื่อที่เคยถูกกระทำเป็นคนมาลงโทษเองแล้วกัน แม้ว่าเราจะเห็นว่าพระเอกกลายเป็นฆาตกรเลือดเย็นสุดเหี้ยมโหด พ่วงด้วยอาการป่วยทางจิตที่เกิดจากชีวิตสุดขมขื่นในวัยเด็ก ตามเข่นฆ่า “คนที่เคยทำไม่ดีกับเขาไว้” ด้วยความโหดร้ายน่ากลัว แต่เราจะเห็นแววตาที่เศร้าสร้อยของเขาอย่างชัดเจน ยิ่งเรื่องเล่าแบบตัดสลับอดีตกับปัจจุบัน ยิ่งแสดงให้เห็นว่าเหตุการณ์เลวร้ายทุกอย่างยังคงชัดเจนในความทรงจำของเขา ก็อดสงสารและเอาใจช่วยไม่ได้
ก่อนจบคอลัมน์ที่ยาวมาก ๆ ในสัปดาห์นี้ ขออวยยศให้กับพระเอกที่เล่นเป็นฆาตกรต่อเนื่อง คิมดงอุค ใครที่เคยติดตามผลงานของเขา จะเห็นว่าเขาผ่านงานมาแล้วหลายบทบาททั้งพระเอกและพระรอง คาแรกเตอร์ส่วนใหญ่ที่เขาเล่นจะชายหนุ่มที่อ่อนโยน อบอุ่น เรื่องที่แล้ว You Are My Spring ยังเป็นจิตแพทย์หนุ่มแสนไมโครเวฟอยู่เลย แต่ครั้งนี้เป็นการพลิกมาเล่นร้าย (แต่ก็ไม่สุด) ในบทของฆาตกรต่อเนื่องผู้มีปม เขาทำให้คนดูสามารถสัมผัสได้ถึงความอึดอัดของตัวละครผ่านการแสดงของเขา ทั้งจังหวะในการหายใจ การแสดงอารมณ์ สายตา ภาษากายต่าง ๆ แบบนี้แหละ ตัวละครนี้ถึงดูน่าสงสารและเอาใจช่วยตัวละครนี้มาก ๆ ทั้งที่สิ่งที่เขาทำจะผิดก็ตาม (อีกฝ่ายทำถูกมากมั้ง) 🐷
ปล. เรื่องนี้สามารถดูซับไทยถูกลิขสิทธิ์ได้ที่แอปฯ Bilibili เลยนะ ดูฟรีได้ทั้งแอปฯ เลย
