ก้าวเข้าสู่ช่วงปลายปีแบบนี้ เป็นปกติที่ซีรีส์เกาหลีล็อตสุดท้ายของปีมักจะเป็นซีรีส์พล็อตปัง ๆ นักแสดงปัง ๆ และเท่าที่ส่องดูซีรีส์มาใหม่ช่วง 3-4 สัปดาห์ที่ผ่านมาตามโซเชียลมีเดีย ก็พอจะทำให้อุ่นใจได้หน่อยว่ายุคมืดของซีรีส์เกาหลีในปี 2025 น่าจะผ่านพ้นไปแล้วจริง ๆ บอกตามตรงนะว่าปีนี้เป็นปีที่รู้สึกผิดหวังมาก ๆ กับซีรีส์หลายเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องที่ได้นักแสดงนำระดับตัวพ่อตัวแม่มาเล่น ซึ่งมันอาจจะผิดที่เราเองก็ได้ที่คาดหวังไว้สูง เพราะที่ผ่านมาซีรีส์เกาหลีทำดีมาตลอด เราเองก็เชื่อในมาตรฐานของเขา มันอาจจะไม่ค่อยสนุกแต่มันก็ไม่แย่ ทว่าหลายเรื่องในปีนี้เข้าขั้นแย่มาก 555 ซีรีส์ไทยหลายเรื่องยังดูน่าดูกว่าเลยด้วยซ้ำไป
ด้วยความที่มันเป็นช่วงปลายปี มีซีรีส์เข้าใหม่ติด ๆ กันหลายเรื่องมาให้เลือกจิ้มดู มันเยอะเสียจนเลือกไม่ถูกเลยว่าจะดูเรื่องไหนก่อนดี ในลิสต์ตอนนี้ที่ตั้งใจไว้ว่าจะดูแน่ ๆ และจะเอามาเขียนคอลัมน์นี้ด้วยมีอยู่ประมาณ 5 เรื่อง ทว่าเมื่อลองคำนวณดู ไม่น่าจะดูได้ทันตามลิสต์ 555 ก็เลยพยายามเลือกเรื่องที่ตัวเองอยากดูและรอดูที่สุดก่อน บางเรื่องน่าดูก็จริงแต่จำใจต้องขอผ่าน เพราะมันโหดร้ายเกิน แถมยังชวนหดหู่ใจเกินไปด้วยกลัวใจบางรับไม่ไหว (หลายคนน่าจะเดาออกว่าเรื่องไหน) อย่างไรก็ตาม ซีรีส์ในสัปดาห์นี้จากรีวิวก็ชวนจิตตกไม่น้อย แต่เพราะรอดูอยู่แล้วไงเลยไม่ข้าม
Dear X หรือชื่อภาษาไทย เหลี่ยมมายามรณะ (ซับไทยถูกลิขสิทธิ์ดูได้ที่ HBO Max) เป็นซีรีส์ที่เล่าเรื่องราวชีวิตของ “แพคอาจิน” หญิงสาวผู้มีบุคลิกต่อต้านสังคม เธอใฝ่ฝันที่จะเป็นนักแสดงที่ประสบความสำเร็จ และปัจจุบันเธอก็เป็นตัวท็อปของวงการ เธอมีรูปลักษณ์ภายนอกที่สวยงาม แต่แท้จริงมันไม่ต่างอะไรกับยาพิษที่เคลือบด้วยช็อกโกแลตสีหวาน เพราะมันคือหน้ากากที่เธอสวมไว้เพื่อซ่อนปีศาจในตัวเอง เธอพร้อมที่จะลงโทษทุกคนที่เข้ามาทำตัวน่ารำคาญ หรือเป็นเสี้ยนหนามขัดขวางชีวิตเธอไม่ให้เธอได้ในสิ่งที่ต้องการ ที่สำคัญ เธอยังเลือดเย็นมากพอที่จะใช้ผู้อื่นเป็นทางผ่านในการไต่เต้าขึ้นไปสู่จุดสูงสุดด้วย โดยไม่สนใจว่าพวกเขาจะเป็นตายร้ายดียังไง
กว่าที่เธอจะมาถึงจุดนี้ได้ เธอเข้าหาผู้ชายมากมายที่มีประโยชน์กับเธอไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง โดยมีอยู่ 2 คนที่คอยอยู่เคียงข้างเธอเสมอไม่ว่าเธอจะกลายร่างเป็นปีศาจที่เลวร้ายแค่ไหนก็ตาม คนหนึ่งเป็นชายหนุ่มที่เคยเป็นครอบครัวเดียวกัน เธอคือโลกทั้งใบทีี่เต็มไปด้วยอันตรายของเขา แต่เขาก็พร้อมที่จะทำทุกสิ่งอย่างเพื่อปกป้องเธอ ซึ่งเป็นคนที่เขารัก และอีกคนคือคนที่เคยประสบพบเจอกับความเลวร้ายแบบเดียวกันกับเธอ เขาพบว่าเธอคือเหตุผลในการมีชีวิตอยู่ของเขา เพราะเธอเข้าใจความเจ็บปวดของเขาดี เขาจึงเต็มใจที่จะเป็นเงาของเธอ แม้จะรู้ดีว่าเธอเป็นปีศาจ
ตอนนี้ซีรีส์ดำเนินมาได้ครึ่งทางแล้ว (6 ตอนจาก 12 ตอน ส่วนนี่เพิ่งดูได้แค่ครึ่งของครึ่งทาง และกำลังไปต่อ) จะบอกว่าความทะเยอทะยานของ “แพคอาจิน” ยิ่งทวีความเข้มข้นขึ้น พร้อมกับความมืดที่ปกคลุมตัวเธอก็ยิ่งมืดหม่น ตลอด 3 ตอนที่ดูมา บอกได้แค่ “แพคอาจิน” เนี่ย เป็น “ปีศาจในคราบมนุษย์” ดี ๆ นี่เอง ดูไปขนลุกไป เธอไม่มีหัวใจ เธอรักใครไม่เป็นนอกจากตัวเอง แต่เธอรู้ว่าความรักคืออะไร และรู้ว่าจะใช้ความรักที่คนอื่นมีต่อเธอให้เกิดประโยชน์ได้อย่างไร เพราะทุกคนที่เธอเข้าหาล้วนแล้วแต่เป็นหมากบนกระดานที่จะพาเธอไปสู่เป้าหมาย เมื่อเธอได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว เธอก็จะกำจัดหมากที่หมดประโยชน์ให้พ้นทาง เธอไม่แยแสด้วยซ้ำว่าคนเหล่านั้นจริงใจกับเธอ
ซีรีส์เรื่องนี้มันน่าสนใจตรงคาแรกเตอร์ของ “แพคอาจิน” นี่แหละ เธอเป็นคนที่สามารถเหยียบย่ำคนอื่นได้ทุกคน ขอแค่เขาพาเธอไปยังจุดที่เธอต้องการได้ และเธอก็ฉลาดมากพอที่จะหลอกใช้พวกเขา เธอซ่อนปีศาจไว้เบื้องหลังใบหน้าที่สวยงาม ดูอ่อนหวานไร้พิษสง แต่เก่งกาจในการใช้เสน่ห์บิดเบือนผู้อื่น เอาเปรียบ และกำจัดทุกคนที่ขวางทางเธออย่างเลือดเย็น เธอสามารถเปลี่ยนหน้ากากจากนางฟ้าเป็นปีศาจได้เพียงเสี้ยววินาทีเมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนคนนั้นเท่านั้น แต่ที่น่ากลัวก็คือ เธอยังคงเป็นนางฟ้าในสายตาคนอื่น ๆ
นอกจากนี้ ซีรีส์เรื่องนี้ยังเป็นการรวมตัวของนักแสดงตระกูลคิมถึง 3 คิม โดยเป็นตัวหลักทั้งหมด “คิมยูจอง” การเปลี่ยนคาแรกเตอร์มาเล่นร้าย ทำให้เธอดูโตขึ้นเยอะจาก Backstreet Rookie บท “แพคอาจิน” นี่คือยัยโรคจิตดี ๆ เลย ใช้ความสวยสังหารเป็นอาวุธ “คิมยองแด” ที่ผ่านมาภาพลักษณ์ของเขาคือพระเอกหน้าเดียว นั่นทำให้เขาโดนวิจารณ์อยู่พอสมควร (แต่นี่ไม่เคยมีปัญหากับความหน้าเดียวของเขานะ เพราะส่วนใหญ่มันเข้ากับคาแรกเตอร์ของตัวละครที่เขาเล่นได้ดี และหล่อเลยให้อภัย 555) ทว่าเรื่องนี้พลิกผันมาก ทำถึงทำเกินจริง ๆ กับตัวละคร “ยุนจุนซอ” ส่วน “คิมโดฮุน” จะบอกว่าสนใจเขามาตั้งแต่ตอนเล่นเป็นตัวสมทบในเรื่อง Today’s Webtoon แล้ว และบท “คิมแจโอ” ในเรื่องนี้ทำให้เขาดูมีเสน่ห์ขึ้นมาก ทำหน้ากวน ๆ ก็หล่อ แต่ซีนร้องไห้คือทำคนดูเจ็บปวดตามได้เลย
จากนี้ไป แกต้องทำตามที่พ่อบอกนะ ไม่งั้นพ่อจะโยนแกลงบันไดไปด้วย
ถึงจะรู้สึกสะใจอยู่บ้างเวลาที่ได้เห็น “แพคอาจิน” เอาคืนตัวละครบางตัวที่สมควรโดนสั่งสอน (เช่น ยัยชิมซองฮีตัวแสบ หรือแม้แต่พ่อของนางเอง) แต่โดยรวมก็คือขนลุกกับสิ่งที่นางทำ เพราะบางคนไม่ได้ผิดอะไรเลย เขาแค่เป็นคนดีเฉย ๆ อย่างเถ้าแก่ร้านกาแฟเนี่ย จริง ๆ ไม่เข้าข่ายที่จะเป็น X ของนางเลยด้วยซ้ำ เขาแค่โผล่มาตอนที่นางกำลังต้องการใครสักคนเป็นเครื่องมือในการกำจัดพ่อเท่านั้นเอง แต่พระเอกก็ดันไม่ทำให้ นึกไม่ถึงเลยว่านางจะใจคออำมหิตขนาดที่หลอกใช้ความใจดีของคนอื่นย้อนไปทำลายตัวเขาเองได้ขนาดนั้น บอกเลยว่านาทีนี้หาทางลงสวย ๆ ให้ตัวละครนี้ไม่ได้แล้ว นางไปสุดเกิน
ถึงจะไม่ค่อยเห็นด้วยกับสิ่งที่นางทำ ทว่าก็เข้าใจนะว่าเพราะอะไรนางถึงบิดเบี้ยวได้ขนาดนี้ เพราะชีวิตวัยเด็กของนางมันถูกทำลายจากคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อเป็นแม่แบบหนักหนาสาหัสมาก ปีศาจในตัวนางถูกปลุกขึ้นมาโดยคนที่เป็นแม่ X รายแรกในชีวิตของนาง ส่วนพ่อก็คือพันธนาการสุดท้ายที่ทำให้นางเป็นปีศาจเต็มตัว ชีวิตที่เติบโตมาอย่างน่าสงสารขนาดนั้น ก็เลยไม่แปลกใจอะไรที่นางจะโตมาเป็นปีศาจแบบนี้ และคงต้องบอกว่าเพราะปีศาจในตัวนางล่ะมั้งที่ทำให้เด็กน่าสงสารอย่างนางไม่แหลกสลายไปซะก่อน ถึงอย่างนั้น นางก็ไม่ควรที่จะเอาความคับแค้นใจของตัวเองมาลงกับคนอื่นมั่วไปหมด ไม่สนใครจะดีจะเลว สนแค่ตัวเองต้องการอะไร และจะต้องได้มันมา
ตอนเด็กนางถูก “ที่บ้าน” ทำร้ายมาตลอด ตั้งแต่แม่แท้ ๆ ที่ขี้เมา สั่งเด็กตัวกะเปี๊ยกให้ไปขโมยเหล้ามาให้ พอเมาจนขาดสติก็ตบตีกระทืบลูกอย่างกับกระสอบทราย เด็กตัวน้อยต้องหายาทาแผลเองแปะพลาสเตอร์ยาเอง สร่างเมาก็มานั่งขอโทษขอโพย ส่วนคนเป็นพ่อแรก ๆ ก็ห้าม แต่หลัง ๆ ก็เอาแต่นอน ปล่อยลูกรับมือรับตีนเอาตามสภาพ จนลูกต้องร้องขอว่าช่วยห้ามแม่หน่อยได้ไหม ถึงอย่างนั้นอิตาพ่อมันก็ไม่ได้เมินคำขอของลูกนะ ในเมื่อนังเมียมันเป็นตัวปัญหา ก็หิ้วเมียไปโยนทิ้งบันไดซะเลย แสร้งทำเป็นว่าเมาแล้วพลัดตกบันไดตายตอนฝนตก ลูกที่เห็นพ่อฆ่าแม่กับตา ก็โดนพ่อขู่ว่าต้องอยู่ในโอวาท ไม่อย่างนั้นก็จะถูกโยนลงบันไดตามแม่ไป
หลังแม่แท้ ๆ ตาย พ่อมีเมียใหม่ ซึ่งนังแม่เลี้ยงนี่ก็ไม่ธรรมดา สองคนผัวเมียวางแผนหาเงินก้อนโตง่าย ๆ จากคลิปแอบถ่ายลูกสาว จากนั้นก็จะเอาไปทิ้งที่บ้านเด็กกำพร้า แต่ก็โดนนางทำลายแผนซะป่นปี้ พอโตมา ชีวิตในโรงเรียนก็ไม่ได้ปรานี ถึงจะไม่ได้ถูกเพื่อนรวมหัวกันบูลลี่ปางตายเหมือนซีรีส์เรื่องอื่น แต่ก็เจอครูไร้จรรยาบรรณที่สนุกสนานกับขยี้ปมด้อยเด็กว่าเป็นพวกเด็กด้อยโอกาส ไม่มีพ่อไม่มีแม่ และยัยเพื่อนขี้อิจฉาที่เห็นคนที่ด้อยกว่าดีเกินหน้าเกินตาไม่ได้เลยหาเรื่องกลั่นแกล้ง แต่นางก็จัดการซะอยู่หมัด ตอนเรียนจบ สอบติดมหาวิทยาลัยดังก็ไม่ได้เรียน เพราะโดนพ่อแท้ ๆ ชิงเอาเงินค่าเทอมไป แถมทำร้ายปางตายสลบเหมือดไป 3 วัน ฟื้นขึ้นมาก็ลงทะเบียนเรียนไม่ทันแล้ว
จะเห็นว่าชีวิตนางต้องปากกัดตีนถีบ ต้องต่อสู้เอาตัวรอดจากปากเหยี่ยวปากกามาโดยตลอด เพื่อให้ตัวเองมีชีวิตรอดในสังคมที่โหดร้ายและโสมม เหมือนนางได้บทเรียนจากโลกใบนี้ว่าจะต้องร้ายกว่าโลกถึงจะรอด และนี่แหละที่ทำให้นางกลายเป็นปีศาจ ทุกสิ่งที่นางทำ นางไม่ได้แค่อยากเอาชนะ แต่มันคือการเอาคืนโลกที่เคยเหยียบย่ำเเละหันหลังให้นาง “แพคอาจิน” เป็นตัวละครหลักที่ไม่กล้าจะเรียกนางว่านางเอก เพราะนางโหดร้ายเกินไป 555 เป็นตัวละครที่มีชีวิตน่าสงสารแต่ก็สงสารไม่ลง คือนางไม่ได้ทำตัวให้เข้าใกล้ความน่าสงสารเลย และก็เป็นตัวละครที่ทำใจเชียร์ไม่ไหวด้วย ก็นะ! ไม่ต้องสืบก็รู้ว่าตัวละครนี้จบไม่สวยแน่นอน มองหาทางลงให้นางดี ๆ ไม่ได้เลยจริง ๆ
ก่อนเป็นคนร้าย นายเป็นเหยื่อมาก่อนนะ
จะบอกว่านี่แหละคือแก่นสำคัญของซีรีส์เรื่องนี้ มันคือเสียงในหัวของ “แพคอาจิน” ที่คอยกล่อมนางอยู่เสมอเพื่อสร้างความชอบธรรมให้กับการกระทำของตัวเอง ประมาณว่าก่อนที่นางจะร้ายได้ขนาดนี้ ก็เพราะคนอื่นทำกับนางก่อน นางเป็นแค่เหยื่อที่ลุกขึ้นมาสู้ ทำทุกอย่างเพื่อปกป้องตัวเอง เพราะฉะนั้นนางผิดตรงไหน! แล้วนางก็เอาสิ่งนี้ไปเสี้ยมสอนให้ “คิมแจโอ” อีกที หลังจากที่เขาพลั้งมือฆ่าพ่อตัวเอง เพื่อให้เขาใช้มันเป็นข้ออ้างในการยื่นอุทธรณ์คดี โทษจะได้ลดลง ซึ่งอันที่จริง สิ่งที่นางเชื่อมันก็ได้ผิดหรอก ก่อนที่ใครหลายคนจะเป็นคนร้าย เขาคือเหยื่อมาก่อน และตัวนางเองก็เคยเป็นเหยื่อเหมือนกัน แต่สิ่งที่ทำให้ทำใจเชียร์ไม่ไหวก็คือ ความเชื่อนี้ทำให้ปีศาจในตัวนางเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ
เด็กอย่าง “แพคอาจิน” เนี่ย จริง ๆ ฉลาดมากนะ ถ้านางมีครอบครัวที่ดี นางน่าจะเป็นคนที่ประสบความสำเร็จและไปได้ไกลคนหนึ่งเลย เห็นได้จากการที่นางเจ้าแผนการและปั่นหัวคนเก่งมาตั้งแต่เด็กด้วยซ้ำ นางมาเหนือแม่เลี้ยงตรงที่ช่างสังเกต คุมเกมจิตวิทยาเป็น และกล่อมให้ “ยุนจุนซอ” มาอยู่ฝั่งตัวเองได้อย่างง่ายดาย แผนการที่แยบยลของนางทำให้เขามองแม่ตัวเองเปลี่ยนไปตลอดกาล (แต่แม่พระเอกก็เลวร้ายจริง ๆ) ทำให้โลกทั้งใบของเขามีแค่นาง นั่นทำให้เขายอมถวายทั้งตัวและหัวใจให้นางแบบที่มีแค่เงื่อนไขเดียวเท่านั้นคือเขาจะไม่ยอมฆ่าใครให้เธอ นอกนั้นเขายอมทำตามที่นางขอได้ทุกอย่าง
ไม่เพียงเท่านั้น นางยังบงการให้คนอื่นเป็นหุ่นเชิดให้ตัวเองได้อย่างเฉียบคมมากโดยที่มือตัวเองไม่เปื้อนเลือดเลยสักนิด ตอนต้นเรื่องในอีพีแรก มีคำบรรยายเกี่ยวกับตัวนางว่า “เธอไม่เคยก่อเหตุฆาตกรรม แต่เธอทำให้คนสองคนต้องตาย!” คนหนึ่งคือพ่อของนางเอง ที่นางใช้มารยาร้อยเล่มเกวียนในการตีสนิทกับเถ้าแก่ร้านกาแฟที่ตัวเองยอมลงทุนไปทำงานพาร์ตไทม์ด้วยก็เพื่อแผนนี้ ส่วนอีกคน คาดว่าน่าจะเป็นนักแสดงหนุ่มที่ประสบความสำเร็จอย่างสูง แต่ป่วยซึมเศร้า เขาคือ X คนล่าสุดที่นางกำลังจะใช้เป็นบันไดไต่ขึ้นไปสู่การเป็นนักแสดงสาวที่โด่งดังเป็นพลุแตก ดังนั้น นาทีนี้เลยกล้าพูดว่า “แพคอาจิน” คือปีศาจที่เลวเต็มสูบชนิดที่อะไรก็ฉุดไม่อยู่ นรกที่ว่าแน่ยังสู้ไม่ได้เลยจะบอกให้!
จากเหยื่อความรุนแรงในครอบครัว มีพ่อแม่เป็นเชื้อไฟในการปลุกปีศาจให้ตื่นขึ้น เติบโตขึ้นมาแบบบิด ๆ เบี้ยว ๆ เพราะขาดความรัก ไม่เคยได้รับการดูแลเอาใจใส่แบบที่เด็กคนอื่นเขามี และนางก็เลือกที่จะปลอบประโลมตัวเองว่านางเป็นเหยื่อที่ต้องทำทุกอย่างเพื่อปกป้องตัวเอง เพราะฉะนั้น นางจึงไม่เคยรักใครนอกจากตัวเอง แม้แต่ผู้ชาย 2 คนที่อยู่เคียงข้างนางและทำทุกอย่างเพื่อนาง และนั่นคือหลักฐานที่ชัดเจนที่สุดว่านางไม่ใช่ไม่รู้ว่าความรักเป็นยังไง นางรู้ดีว่าผู้ชายทั้ง 2 คนรักนาง นางเลยหลอกใช้เอาความรักที่พวกเขามีให้มาเป็นใช้ประโยชน์ และเป็นเครื่องมือที่พาตัวเองไปสู่จุดสูงสุดที่ตัวเองต้องการ
เวลานี้ความทะเยอทะยานของ “แพคอาจิน” ยังไม่สิ้นสุด ขนาดที่ว่านางก็ได้ทุกอย่างที่ตัวเองต้องการแล้ว แต่นางก็ยังไม่หยุด และคงไม่หยุดง่าย ๆ ด้วย เพราะใครเอานางไม่ลง ฉุดนางไม่อยู่แล้ว จากเหยื่อเด็กน้อยในวันนั้น กลายเป็นคนที่เห็นทุกคนเป็นเหยื่อของตัวเองไปซะหมดไปแล้ว นี่ไม่รู้เลยนะว่าอะไรที่ทำให้นางเป็นได้ขนาดนี้ ขนาดที่ไม่รู้ผิดชอบชั่วดีอะไรแล้ว ไม่สนด้วยว่าคนที่ตัวเองหลอกใช้จะเป็นคนดีหรือคนเลว ขอแค่มีประโยชน์กับนางไม่ทางใดก็ทางหนึ่งเท่านั้น นางเข้าหาได้หมด เป็นซีรีส์ที่ดูแล้วไม่ต้องลุ้นตอนจบเลยว่าตัวละคร “แพคอาจิน” จะมีจุดจบยังไง
ต้องบอกว่า Dear X เป็นซีรีส์ที่ตีแผ่เรื่องราวอีกมุมของเหยื่อความรุนแรงในครอบครัวได้แบบแสบทรวงดีนะ มันเป็นมุมที่ฉีกออกไปจากที่เคยดู ๆ ไปเลย “แพคอาจิน” ไม่ใช่เหยื่อที่แตกสลายเพราะเคยโดนทำลาย ไม่ใช่เหยื่อที่ลุกขึ้นมาสร้างสรรค์สิ่งดี ๆ ในแบบที่ตัวเองไม่เคยได้รับ แต่เป็นเหยื่อที่พยายามจะสร้างความชอบธรรมในการเป็นคนร้าย และมอบความเจ็บปวดที่ตัวเองเคยโดนทำลายให้กลับไปทำลายทุกคนแบบไม่เลือกหน้า ไม่ละเว้นคนดี ไม่ปรานีให้ใครทั้งนั้นแม้แต่คนที่รักตัวเองด้วยหัวใจจริง ๆ และมองไม่เห็นความจริงใจที่คนอื่นมอบให้ นี่แหละนะที่เขาบอกว่าประสบการณ์ในวัยเด็กจะหล่อหลอมให้เราเติบโตเป็นผู้ใหญ่ ถึงอย่างนั้นคนเราเลือกได้นะว่าจะเป็นผู้ใหญแบบไหน❌
