ประเด็นที่จะนำเสนอวันนี้คือ มักจะมีหลายคนใส่รองเท้าวิ่งลงไปเล่นกีฬาบางประเภท อย่างเช่น วอลเลย์บอล แบดมินตัน บาสเก็ตบอล ปิงปอง เทนนิส หรือแม้กระทั่งฟุตบอลเพราะเข้าใจว่ามันก็คือรองเท้ากีฬาเหมือนๆ กัน
โอเคแหละ เมื่อใส่ลงไปเล่นมันก็เล่นได้ แต่สิ่งที่ตามมาไม่ว่าจะเป็นเรื่องของประสิทธิภาพในการเล่นโอกาสในการบาดเจ็บ รวมทั้งการเสื่อมสภาพของรองเท้าจะไปเร็วมาก
ถามว่าผมเคยมั๊ย ? ฮ่า ๆ เรื่องนี้ผมมีประสบการณ์ตรงเลย ผมเคยไปวิ่งออกกำลังกายแล้วเอาลูกฟุตบอลไปเตะเล่นด้วย ปรากฏว่า ไม่ช้าไม่นาน Upper หรือผ้าตาข่ายบริเวณนิ้วก้อยขาด เรียกว่าเสียของและเสียรู้เลยทีเดียว
และโชคดีที่ผมยังไม่ได้รับอาการบาดเจ็บอะไร เพราะว่าแค่เตะบอลเล่นคนเดียว แต่ลองนึกภาพว่าถ้าเอาลงไปใส่แข่งขัน หรือลงทีม แน่นอนเลยว่าโอกาสที่จะได้รับบาดเจ็บมีสูงมาก
ผมมีภาพมายืนยันจากมิซูโน่ เขาทดลองใช้ลองเท้าวิ่งมาใส่เทียบกับรองเท้า Indoor โดยเฉพาะ ซึ่งในรูปเป็นรองเท้ากีฬาเน็ตบอล
ในขณะที่วิ่งสไลด์ไปด้านข้างเร็ว ๆ แล้วเบรคเพื่อเปลี่ยนทิศทาง รองเท้าวิ่งจะย้วยบริเวณข้างเท้าด้านนอกค่อนข้างมาก และพื้นรองเท้าด้านในก็จะลอยไม่ติดพื้น สภาพเหมือน ๆ รถที่แหกโค้ง (ฮ่าๆ) ซึ่งโอกาสที่จะลื่นไถลไปเลยก็มี หรืออาจจะข้อเท้าพลิกก็เป็นได้
แต่ถ้าใส่รองเท้าที่เขาออกแบบมารองรับเรื่องนี้โดยเฉพาะแบบในรูปที่แสดง ทุกอย่างจะดูสมูท ทั้งเกาะพื้นดี ทรงตัวดี โอกาสบาดเจ็บก็น้อย
อีกเรื่องหนึ่งที่สำคัญคือ กีฬาหลายชนิดจะเน้นการกระโดด เช่น วอลเลย์บอล บาสเก็ตบอล แบดมินตัน ซึ่งถ้าเป็นรองเท้าที่ออกแบบมาเฉพาะ จะสามารถกระโดดได้อย่างมีประสิทธิภาพ การถ่ายน้ำหนักลงไปที่รองเท้าแล้วดีดกลับขึ้นสู่การกระโดดได้ดี
รวมทั้งเรื่องการรองรับแรงกระแทกเวลาลงพื้นก็สำคัญ ถ้าพื้นรองเท้าไม่ความมั่นคง เวลาเท้าลงพื้นเท้าอาจจะพลิก
ถึงตอนนี้หลายคนคงจะพอเห็นภาพชัดเจนขึ้นก็เอาเป็นว่าถ้าจะเล่นเป็นประจำ ควรจะใช้รองเท้าที่ออกแบบมาโดยเฉพาะจะดีกว่า เพื่อเกมที่สนุกมากขึ้นและเล่นได้ยาว ๆ แบบไม่ได้รับบาดเจ็บ
สำหรับอาทิตย์นี้ชีวิตติดรองเท้าได้เริ่มประเดิมงานเขียนด้านรองเท้ากีฬาอื่น ๆ นอกจากฟุตบอลที่เคยลงเป็นประจำ ก็หวังว่าคงเป็นประโยชน์กับผู้อ่านแบบหลากหลายมากขึ้น
ส่วนอาทิตย์หน้าตั้งใจว่าจะเขียนถึงรองเท้าวอลเลย์บอลที่เหล่านักกีฬาทีมชาติเขาใช้ใส่ลงแข่งขันรอติดตามชมกันด้วยนะครับ สวัสดีครับ
.
ขอบคุณข้อมูลและรูปภาพจาก Mizuno
