เรื่องของ “ไข่ตุ๋น”
มีหลายคนพูดว่า “หมามีสัญชาติญาณรู้ว่าใครรักหรือไม่รักมัน”
เย็นวันหนึ่งวันที่ผมเข้าไปทำงานทำหน้าที่พิธีกร ณ สตูดิโอแห่งเดิมอันคุ้นเคย เจ้า “ไข่ตุ๋น” หมาที่อยู่เฝ้าสถานที่แห่งนี้ เคยให้อาหารและจับเนื้อต้องตัวกันพอสมควร เดินมารับมารอผมถึงประตูรถ อย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
อ้อ ผมคงต้องแนะนำตัว“ไข่ตุ๋น” ให้รู้จักกันพอสังเขปก่อน “ไข่ตุ๋น” เป็นหมาไทยหุ่นและหน้าตาแบบบ้านๆ ตัวสีขาวลายสีน้ำตาล แต่ขอโทษทีมันมีแฟนคลับเยอะ เนื่องด้วยความแสนรู้ ผ่านไปใครมาก็มักจะออกมาคอยต้อนรับ แถมใครเอ็นดูมาก มันก็จะมีอ็อปชั่นพิเศษยอมให้จับเนื้อต้องตัวลูบหัวได้บ้าง
ผิดกับเพื่อนของมันที่อยู่เฝ้าสถานที่เหมือนกัน แต่ไม่ค่อยยอมสังคมกับมนุษย์ และไม่ยอมให้ใครจับตัวเหมือนเจ้า “ไข่ตุ๋น” ทำให้ความป๊อบปูล่าร์ของทั้งสองตัวจึงผิดกันไกล
ว่างๆบรรดา “ไข่ตุ๋น เอฟซี” ก็จะคอยผลัดเปลี่ยนกันมาให้อาหาร จนบางทีทำให้มันกินจนพุงกาง นอนหลับกลางลานหน้าบริษัทอย่างไม่อายใคร
บางคนรักมาก ถึงกับจับอาบน้ำเลยก็มี หรือบางที “ไข่ตุ๋น” นึกคึกออกรบไปออกไปบู๊กับหมาหมู่หน้าประตูทางออกของสตูดิโอจนเลือดโชก มีแผลเต็มตัวกลับมา ก็จะคอยมีคนเอายามาหยอดยาทาให้จนมันทุเลา
วันหยุดสุดสัปดาห์จะเป็นช่วงเวลาที่ “ไข่ตุ๋น” เปรมปรีดิ์ที่สุด เพราะมีพนักงานเข้ามาทำงานกันเยอะ ทำให้มันมีโอกาสได้กินอาหารหลายมื้อ หลายประเภท แต่วันธรรมดาก็ต้องทนอดๆอยากๆ หน่อย มีแม่บ้านคอยให้แค่มื้อเดียว
เย็นและหัวค่ำวันนั้นผมเริ่มทำงานตามปกติ พอมีเวลาว่างเดินออกมาจะเล่นกับเจ้า “ไข่ตุ๋น” ปรากฏว่ามันหายหน้าหน้าตาไป และมีรถกระบะเข้ามาจอดเหมือนรอรับอะไรบางอย่าง
”ไข่ตุ๋น เอ็งเป็นหมาที่ไม่เสียชาติเกิด ทำให้คนเขารักได้มาก ขนาดคนบางคนยังทำให้คนด้วยกันรักไม่ได้มากเท่าเอ็งเลย หรือเผลอๆมีแต่เกลียดขี้หน้าเอาเสียด้วยซ้ำ”
“ไข่ตุ๋น จะมีคนมารับไปเลี้ยงดู ไปอยู่ภาคใต้แล้วพี่ อยู่นี่ไม่มีใครดูมันเป็นเรื่องเป็นราว” เสียงน้องซึ่งทำงานอยู่ที่นั่นประจำตะโกนบอกผม
ผมรู้ในตอนนั้นว่า ที่มันเดินมาหาตอนเย็น เหมือนมันมาลา ว่าเดี๋ยวจะไม่ได้เจอกันแล้วนะ
ช่วงดึก ก่อนที่รถจะออกเดินทางไปใต้ น้องๆในสตูดิโอทยอยออกมาล่ำลา มาถ่ายรูป มาพูดคุย มาอวยพรให้มันไปดีมีสุข
ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ออกมายืนส่งพลางนึกในใจว่า “ไข่ตุ๋น เอ็งเป็นหมาที่ไม่เสียชาติเกิด ทำให้คนเขารักได้มาก ขนาดคนบางคนยังทำให้คนด้วยกันรักไม่ได้มากเท่าเอ็งเลย หรือเผลอๆมีแต่เกลียดขี้หน้าเอาเสียด้วยซ้ำ”
การทำตนให้เป็นที่รักของคนอื่นเป็นเรื่องที่อธิบายได้ยากว่า ทั้งหมดทั้งมวลนั้นเกิดจากอะไรบ้าง แต่ที่แน่ๆคุณสมบัติเหล่านั้นอยู่ในตัว “เจ้าไข่ตุ๋น” ไม่น้อย
ถึงเวลานี้ “ไข่ตุ๋น” จากกรุงเทพฯไปแล้ว ทิ้งไว้แต่ความทรงจำดีๆที่เราเคยมีให้มัน ไม่มีวันลืม.
