สุดสัปดาห์ที่แล้ว ในช่วงสัปดาห์ที่ฟุตบอลพรีเมียร์ลีก ไม่มีโปรแกรมแข่งขัน ผมเลยมีโอกาสได้ไปร่วมงานฟุตบอลกระชับความสัมพันธ์ศิษย์เก่าของโรงเรียนสามเสนวิทยาลัย “สามเสน คัพ” ที่จัดขึ้นเป็นครั้งที่ 6 ณ สนามซูเปอร์คิก ย่านลาดพร้าว
ที่ผ่านมา 5 ครั้ง แข้งรุ่นของผมก็คือ สามเสน 45 ยังไม่เคยได้ไปแข่งกับรุ่นพี่ๆเขา มาครั้งนี้มีโอกาสดีที่รุ่น 45 ได้เข้าไปแจม ซึ่งทำให้กลายเป็นรุ่นที่เด็กที่สุดไปโดยปริยาย เพราะรุ่นพี่แต่ละคน บอกเลยรุ่นใหญ่ทุกคนครับ ทั้งนายตำรวจระดับผู้กำกับ นักวิชาการ ผู้จัดการธนาคาร ผู้บริหารเจ้าของธุรกิจ รวมไปถึงรูปร่างก็ใหญ่ทุกคน (ฮา)
พูดถึงฟุตบอลขาสั้นในยุคที่ผมโตมา หลายคนน่าจะรู้จักกิตติศัพท์ของ โรงเรียนดังๆอย่าง สวนกุหลาบวิทยาลัย ,กรุงเทพคริสเตียน หรือกระทั่งเทพศิรินทร์ แต่หากย้อนไปไกลกว่านั้น สามเสนวิทยาลัยก็สร้างนักฟุตบอลดังระดับทีมชาติขึ้นมาไม่น้อย อาทิ วรวุฒิ ทองศรีงาม, พิชัย คงศรี รวมถึง วรวรรณ ชิตะวณิช
น่าเสียดายที่งานนี้บรรดาตำนานฟุตบอลสามเสนไม่ได้มาร่วมแข่งขันด้วย อย่างไรก็ดีการเข้าไปร่วมครั้งนี้ของรุ่น 45 ของผม สายสืบรายงานว่าทำให้รุ่นพี่ทีมอื่นๆหวั่นใจกันมาก เพราะนี่คือรุ่นที่อายุน้อยที่สุด (ประมาณ 35-36 ปี) ถึงขนาดยกให้เป็นเต็งสองจากทั้งหมด 8 รุ่นที่ร่วมแข่งขัน รองจากรุ่น 42 ซึ่งเป็นแชมป์เก่า 3 สมัยซ้อน
เมื่อไปถึงสนาม เหล่าบรรดานักเตะ สามเสน 45 ของผม ทักทายกับรุ่นพี่ด้วยความนอบน้อม บางทีมแก่กว่าเราถึง 10 กว่าปี ซึ่งตามกติการะบุว่า หากลงสนามเจอกับรุ่นที่อายุแก่กว่าเกิน 10 รุ่น ทีมที่รุ่นอายุอ่อนกว่าจะต้องต่อให้ 1 ประตู ก่อนลงสนาม
ยอมรับตามตรงครับ ว่าเมื่อเราเห็นบรรดารุ่นพี่ที่แต่ละคนอายุมากกว่าพวกเราเกิน 10 ปี บางคนอวบอั๋นมากกว่าสมัยหนุ่มๆหลายเท่า ทำให้พวกเราประเมินกันว่า ไม่น่าจะเป็นงานยากเกินไปในการลุ้นผ่านเข้ารอบ รวมถึงไม่ได้กังวลกับกติกาแต้มต่อแม้แต่น้อย
แต่นั่นล่ะครับ เมื่อถึงเวลาจริง นักเตะรุ่นพี่ๆที่บางคนแก่กว่าเราเกิน 10 ปี วิ่งกันแบบไม่มีหมดชนิดที่เด็กรุ่นหลังได้แต่วิ่งตาม ที่สำคัญ เบสิคฟุตบอลทุกคนยังแน่นเปรี๊ยะ เห็นหุ่นท้วมๆอวบๆแบบนั้น ทำอะไรพี่ๆเขาไม่ได้เลย นี่แหละครับ อายุเป็นเพียงตัวเลขจริงๆ
ผลสุดท้ายทีม สามเสน 45 ทีมที่อายุน้อยที่สุดเกือบเอาตัวไม่รอด ผ่านเข้ารอบในลำดับบ๊วยของกลุ่ม และลงเอยทัวร์นาเมนท์ด้วยอันดับที่ 6 จากทั้งหมด 8 ทีม นับเป็นฟุตบอลกระชับความสัมพันธ์ที่ทั้งเหนื่อย และสนุกสนานในเวลาเดียวกัน
งานนี้สอนให้รู้ว่า ในการแข่งขันทุกประเภท เราห้ามประเมินคู่แข่งต่ำเป็นอันขาด และอย่าคิดว่าเราเป็นตัวจริงจนกว่าจะได้เจอของจริง ที่สำคัญ เบสิก หรือวิชาความรู้ หากติดตัวเรามาแล้ว มันจะติดตัวเราไปตลอดกาล
