หลังจากที่ก่อนหน้านี้เคยบ่น ๆ ว่ารู้สึกสิ้นหวังกับการดูซีรีส์เกาหลี คือจะบอกว่าตอนนี้เริ่มกู้ศรัทธากลับคืนมาได้บ้างแล้วเด้อ เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ขึ้นมาบ้างละจาก 2-3 เรื่องล่าสุด ซึ่งจริง ๆ ก็โทษตัวเองอยู่บ้างแหละที่ดันตั้งความคาดหวังไว้สูงลิบลิ่วจากการประเมินไลน์อัปนักแสดง (แต่ไม่คิดว่ารสนิยมตัวเองมีปัญหา เพราะเรื่องที่นี่บ่น ชาวเน็ตคนอื่น ๆ ก็บ่นเหมือนกัน) ตัวท็อปขนาดนี้มันต้องปังสิวะคะ ทว่าพอได้ดูจริง มันกลับแป้กเกินชนิดที่ไม่ได้เตรียมใจเผื่อ ทำเอาคอซีรีส์อย่างนี่ใจแกว่ง ระแวงเหมือนคนเป็นแพนิค เวลาจะเปิดซีรีส์เรื่องใหม่ขึ้นมาดูในช่วง 2-3 เดือนมานี้
ถ้าจะให้รีวิวอย่างหยาบ ๆ ถึงซีรีส์เกาหลีช่วง 2-3 เดือนมานี้ เอาตามตรงแบบไม่อวยก็คือบางเรื่องพอเปิดดูเรื่อย ๆ ได้ แต่ไม่ชวนให้ติดงอมแงม บางเรื่องก็รู้สนุกอยู่ เปิดดูตอนใหม่ได้ทุกทีที่เหงาหรือไม่มีอะไรจะทำ แต่ก็มีกดข้าม ๆ บ้าง เปิดทิ้งไว้ฟังเสียง (ภาษาเกาหลี) แล้วนอนเล่นเกมบ้าง ถ้าเรื่องมันน่าตื่นเต้นค่อยดูจริงจัง แต่บางเรื่องก็ดูไปหน่ายไปว่าเมื่อไรมันจะจบตอนซะที ใช้ความอดทนจนหมดโควตา เขียนคอลัมน์นี้เสร็จก็เทเลย ไม่เอาแล้ว ต่อให้ชอบนักแสดงแค่ไหนก็ไปต่อไม่ไหว เหนื่อยเกิน! แต่ค่ะแต่! ล่าสุด สด ๆ ร้อน ๆ เลย ดิฉันเจอแล้วนะคะ ซีรีส์ที่ทำให้ดิฉันเฝ้ารออีพีต่อไปแบบใจจดใจจ่อ อยากดูอีพี 3 จะแย่ แต่ต้องรอวันจันทร์เลย
Ms. Incognito หรือชื่อเรื่องภาษาไทยเท่ ๆ จากสตรีมมิ่งซับไทยถูกลิขสิทธิ์ที่ True Visions NOW ว่า ภารกิจลับบอดี้การ์ดสาว บอกเล่าเรื่องราวชีวิตที่สุดแสนจะโลดโผนของ “คิมยองรัน” หญิงสาวจน ๆ คนหนึ่ง ชะตาชีวิตของเธอพลิกผันจากหน้ามือเป็นหลังมือเพียงช่วงข้ามคืน เมื่อเธอเปลี่ยนสถานะจากบอดี้การ์ดที่ถูกจ้างมาคอยดูแลความปลอดภัยให้กับประธานบริษัทแชโบลสูงอายุ มาเป็นนายหญิงคนใหม่ของบ้านและของกลุ่มธุรกิจยักษ์ใหญ่ การที่เธอแต่งงานกับท่านประธานตามข้อตกลงที่คุยกันไว้ก่อนหน้า ทำให้เธอกลายเป็นทายาทตามกฎหมาย ที่มีสิทธิ์รับมรดกจำนวนมหาศาลทั้งหมดของท่านประธาน ซึ่งเป็นสามีโดยนิตินัยของเธอ
ขึ้นชื่อว่ามรดกเลือด แถมยังมีจำนวนมหาศาลระดับแชโบล มันคงไม่หมูนักหรอกที่จะเธอจะชุบมือเปิบได้มันมาง่าย ๆ หลังจากที่สามีในนามของเธอจากไป ลูกเลี้ยงของเธอ ซึ่งเป็นลูกติดของภรรยาเก่าของสามี พยายามตามล่าตัวเธอแทบพลิกแผ่นดิน คนพวกนั้นต้องการกำจัดเธอให้พ้นทางแบบเดียวกับที่เคยทำมาแล้วครั้งหนึ่ง และตามสัญญาที่เธอทำไว้กับท่านประธานตอนที่กระโจนเข้าร่วมแผนการนี้ เธอจะต้องมีชีวิตอยู่รอดให้ได้ 3 เดือน เพื่อรอให้ถึงเวลาประชุมผู้ถือหุ้นครั้งต่อไปในการเลือกประธานบริษัทคนใหม่ ด้วยเหตุนี้ เธอจึงต้องเปลี่ยนแปลงตัวตน และหลบหนีไปอยู่ในพื้นที่ชนบทเล็ก ๆ ในพื้นที่ห่างไกล ความพิเศษของที่นี่คือทุกคนรู้จักกันหมด รู้ยันจำนวนช้อนในครัว ในนาม “บูเซมี”
ภายใต้ความช่วยเหลืออย่างห่าง ๆ อย่างห่วง ๆ และมีเงินเป็นตัวแปรสำคัญของทนายความประจำตัวของท่านประธาน เขาได้เนรมิตให้เธอกลายเป็น “บูเซมี” เป็นตัวละครสมมติที่เธอต้องสวมรอยเมื่อมาใช้ชีวิตอยู่ที่ชนบทแห่งนี้ เมื่อเธอต้องใช้ชีวิตในฐานะของ “บูเซมี” เป็นเวลา 3 เดือน เธอจึงกลายเป็นหญิงสาวผู้มีชีวิตหรูหราไฮโซ ชีวิตมีภูมิหลังดี ครอบครัวอบอุ่น ซึ่งทุกอย่างตรงกันข้ามกับชีวิตจริงของเธอโดยสิ้นเชิง เธอก้าวเข้าสู่พื้นที่ชนบทด้วยการสมัครเป็นครูอนุบาลของโรงเรียนในหมู่บ้าน ที่นี่ทุกคนต้อนรับขับสู้เธอเป็นอย่างดี ยกเว้นอยู่คนเดียว นั่นก็คือเจ้าของฟาร์มสตรอว์เบอร์รี คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวที่ลูกชายเป็นลูกศิษย์ในความดูแลของเธอ เขาเคยเข้าออกบ้านท่านประธาน เขาไม่ไว้ใจเธอ
ฉันน่ะนะ ชอบคนที่มีจุดอ่อนเยอะ ๆ มากที่สุดในโลกเลยล่ะ
จุดอ่อนมันสะท้อนความไม่สมบูรณ์แบบของคน และยิ่งคนเรามีจุดอ่อนมากเท่าไร ก็แปลว่ามีรูรั่วให้เล่นงานได้มากเท่านั้น แต่สำหรับนางเอกเรื่องนี้ นางก็คงต้องขอบคุณจุดอ่อนของตัวเองให้มาก ๆ แหละนะ ด้วยจุดอ่อนนี่แหละคือเหตุผลสำคัญที่ทำให้นางถูกว่าจ้างให้มาเป็นบอดี้การ์ดของท่านประธานในตอนแรก และเพราะนางไม่เคยคิดจะปกปิดหรือกลบจุดด้อยของตัวเองเลย จึงทำให้ต่อมาท่านประธานถึงเปิดใจพูดคุยเรื่องส่วนตัวด้วย ยอมเล่าเรื่องราวในอดีตที่เป็นเรื่องลับ ๆ ให้นางฟัง รวมถึงขอให้นางยอมเป็นหมากในเกมการแก้แค้นที่นางต้องเอาชีวิตของตัวเองเป็นเดิมพัน และท่านประธานเองก็เอ็นดูนางเหมือนลูกสาวคนหนึ่ง
ก็ลองคิดดูสิว่าคนเรามันต้องจนตรอกหรือสิ้นหวังขนาดไหนกัน มาสัมภาษณ์งานบริษัทใหญ่โตทั้งทีแต่ไม่ปกปิดจุดอ่อนอะไรของตัวเองเลยสักอย่าง ไม่พยายามจะเป็นคนสมบูรณ์แบบ คนที่ควรค่าแก่การถูกเลือกให้ได้งานด้วยซ้ำ นางมีแค่ความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้าที่หวังว่าตัวเองจะได้งานทำ มีเงินใช้ เพราะงานนี้เหมือนฟางเส้นสุดท้ายที่ถูกหย่อนลงมาหานางตอนที่นางกำลังจะจมน้ำ นางต้องดิ้นรนคว้าไว้ให้ได้ก่อนที่ตัวเองจะจมน้ำตาย สภาพนางก็อย่างที่ท่านประธานพูดไว้ นางใส่เสื้อผ้าที่เป็นของราคาถูกสุด ๆ ปลายแขนเสื้อเส้นด้ายหลุดรุ่ย กระดุมก็ห้อยต่องแต่ง หน้าไม่แต่ง ผมไม่ย้อม ไหนจะรองเท้าเก่าเก็บที่ในที่สุดก็ส้นหัก ที่มันอดทนอยู่ได้ยันนางสัมภาษณ์งานจบก็เก่งมากแล้ว
จริง ๆ นางก็คือคนธรรมดาคนหนึ่งแหละ เพราะฉะนั้นก็เลยคิดว่าใจจริงของนางไม่ได้อยากจะมาสัมภาษณ์งานด้วยสภาพแบบนี้หรอก ยิ่งงานนี้เป็นงานที่นางคาดหวังไว้สูงและมีความจำเป็นมาก ๆ ที่จะต้องได้งานนี้ ไม่อย่างนั้นนางคงได้ไปโดดน้ำตายจริง ๆ ซึ่งตามวิสัยปกติของคน มันก็ยิ่งต้องพยายามทำให้ตัวเองเข้าตากรรมการมากที่สุดไม่ใช่เหรอถึงจะได้งาน นางดันไม่ทำอะไรแบบนั้นเลย โดยที่นางเองก็ไม่ได้ไร้เดียงสาขนาดที่จะไม่รู้ว่าตัวเองด้อยกว่าผู้สมัครคนอื่นมากแค่ไหนด้วย ดังนั้น จึงไม่ใช่ว่านางไม่อยากทำ แต่นางไม่มีปัญญาจะทำมากกว่า การจะเนรมิตตัวเองให้สมบูรณ์แบบในการสัมภาษณ์งานต้องใช้เงิน และนางไม่มี ที่สำคัญ สายตานางบ่งบอกว่าเหนื่อยเต็มกลืนกับการดิ้นรนนี้
ตัดไปที่ฝั่งของท่านประธาน เขาคือประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ของเกาหลีที่บริหารงานมานานถึง 30 ปี คนแบบเขามีทั้งวัยวุฒิ คุณวุฒิ และประสบการณ์มากมายในการดูคน ในขณะที่นางเอกก็ไม่ได้ปิดบังอะไรเลย ยิ่งทำให้อ่านง่ายเข้าไปใหญ่ เขาจึงรู้ดีว่าคนที่เต็มไปด้วยรูรั่วมากมายแบบนางเอก คือคนที่จะยอมทำได้ทุกอย่างเพื่อเอาตัวรอด ถึงอย่างนั้นก็ซื่อสัตย์มากพอที่จะยอมทำทุกอย่างตามคำสั่งอย่างไม่เสียดายชีวิต ขอแค่สิ่งตอบแทนมากพอที่จะอุดรูรั่วมากมายพวกนั้น เพราะชีวิตที่มีอยู่ก็ไม่ได้น่าเสียดายอะไรนัก นางจึงเป็นคนที่ควบคุมได้ สั่งให้ทำอะไรก็จะทำ และถ้าผลตอบแทนมากพอ ต่อให้เสี่ยงตายแค่ไหนนางก็จะทำ และนางจะพยายามเอาชีวิตรอดกลับมารับผลตอบแทนตามข้อตกลงด้วย
เพราะฉะนั้น ท่านประธานคือคนที่เห็นช่องโหว่มากมายของนางเอก และเขาก็จะใช้ประโยชน์จากมัน แต่ถามว่าเขาใช้อำนาจกดดันหรือไปในทางหลอกใช้ไหม นี่ว่าก็ไม่นะ ท่านประธานก็บอกทุกอย่างว่าจะใช้นางเป็นเหยื่อล่อในแผนการนี้ เขาให้นางตัดสินใจเองด้วยว่าจะรับข้อเสนอหรือเปล่า และบอกกับนางว่าหลังจากเขาตายไปแล้ว นางต้องเป็นคนดิ้นรนต่อสู้ต่อเอง ถ้าอยากได้มรดกของเขาในฐานะเมียที่ถือทะเบียนสมรสอยู่ในมือ และเป็นหม้ายผัวตาย ท่านประธานคิดไม่ผิดที่เลือกคนที่จุดอ่อนเยอะขนาดนี้มาทำงานให้ ให้สานต่อในสิ่งที่เขาต้องการจะทำแต่ไม่สามารถทำเองได้ เขารู้ว่าคนอย่างนางเอกทำได้ เพราะจุดอ่อนคือสถานการณ์บีบบังคับให้นางต้องทำอย่างไม่มีสิทธิ์เลือก
เห็นหรือยังล่ะ ไม่มีอะไรที่เงินใช้ไม่ได้ มิตรเมื่อวานกลายเป็นศัตรูวันนี้
จำได้ว่ามีซีรีส์เรื่องไหนสักเรื่องนี่แหละ (ไม่ใช่เรื่องนี้และพล็อตเรื่องไม่ได้เครียดเท่าเรื่องนี้ด้วย) นางเอกเป็นเด็กที่เติบโตขึ้นมาในครอบครัวยากจน นางจึงเป็นคนหนึ่งที่เชื่อในอำนาจของเงิน นางเชื่อในเงินมากกว่าจะเชื่อในความรักหรือเชื่อลมปากผู้ชาย นางไม่สนใจว่าตัวเองจะมีความรักไหม นางสนใจแค่ชีวิตที่ไม่มีเงินใช้ โดยที่นางบอกว่า “เงินไม่โกหก” จากบริบทที่นางเอกพูดเอามีมในเรื่องนั้น พอเอามาเทียบเคียงกับเรื่องนี้แล้ว ยิ่งเชื่อได้อย่างสนิทใจเลยว่าเงินมันไม่โกหกจริง ๆ อำนาจของมันโกหก!
ที่มาของคำพูดนี้ เอาตามที่ซีรีส์เล่าก็คือ ในบ้านของท่านประธานจะมีแม่บ้านอยู่คนหนึ่ง นางถูกลูกเลี้ยงของท่านประธานจ้างให้เป็นหน่วยสอดแนมลับ ๆ คอยรายงานเรื่องในบ้านและเรื่องส่วนตัวของท่านประธานให้ฟังอยู่เสมอ ตามธรรมดาของพวกโลภสมบัตินั่นแหละ แต่ก็ไม่ใช่ว่าท่านประธานไม่รู้ตัวนะว่าแม่บ้านคนนี้เป็นคนของลูกเลี้ยง เพราะเขาไม่เคยกินอาหารที่แม่บ้านคนนี้ทำเลย กลัวถูกวางยาก็ส่วนหนึ่ง แต่ที่แย่กว่าคืออาหารที่แม่บ้านคนนี้ทำ รสชาติมันเข้าขั้นสุนัขไม่รับประทานนี่สิ 555 เนื้อแพง ๆ ที่ท่านประธานไม่กินและเกือบจะเป็นลาภปากนางเอก นางยังคายทิ้งแทบไม่ทัน เททิ้งแบบไม่แยแสด้วยว่านั่นของแพง ของที่ตัวเองไม่เคยมีวาสนากิน (มันต้องห่วยแตกขนาดไหนเนี่ย 555)
เรื่องของเรื่องก็คือ ระหว่างที่ท่านประธาน ทนายความ และนางเอกกำลังคุยกันเรื่องแผนการที่จะให้นางเอกทำหลังการแต่งงานจอมปลอม รวมถึงพวกข้อตกลงต่าง ๆ นางเอกดันจับได้ว่าแม่บ้านคนนี้แอบฟังอยู่หน้าห้อง ท่านประธานที่กลัวว่าแม่บ้านนี้จะปากมาก เล่าเรื่องที่ได้ยินบางส่วนให้ลูกเลี้ยงฟัง ก็เลยออกปากบอกว่าจะจ้างมากกว่าที่ยัยลูกเลี้ยงจ้าง โดยขอให้เลิกทำอาหาร 555 ส่วนค่าจ้างที่ว่า คือบัตรเครดิต black card ใบเดียวพร้อมกับคำพูดที่บอกว่ารูดได้ตามสบาย นั่นแหละนางถึงกับเนรเทศตัวเองออกจากห้องไปอย่างง่ายดาย ปิดประตูให้เรียบร้อย และจากไปแบบที่ไม่สนใจอีกเลยว่าเมื่อกี๊คนในห้องเขาจะคุยเรื่องอะไรกัน 555
จากศัตรูแอบ ๆ กลายเป็นมิตร และจากมิตรกลายเป็นศัตรูเฉย เพราะ “เงิน” ตัวเดียว แต่จริง ๆ ก็ไม่ต้องไปดูตัวละครอื่นไกลหรอก ก็ตัวนางเอกเองนี่แหละที่ก็ทำให้เราเห็นว่าเงินสามารถซื้อคนได้ ถ้ามูลค่ามันมากพอ แม้ว่าการพูดแบบนี้มันอาจจะไม่ค่อยยุติธรรมกับนางเท่าไรอะนะ เพราะถ้าวิเคราะห์ตามเรื่องแล้ว ผลตอบแทนที่นางจะได้รับจากการรับข้อตกลงของท่านประธานและเอาตัวรอดให้ได้ในช่วง 3 เดือน ก็คือทรัพย์สมบัติทั้งหมดของเขา ทว่ามันก็ไม่ใช่เหตุผลเดียวที่ทำให้นางตกลงรับทำงานที่เสี่ยงตายขนาดนี้ มันมีเรื่องอื่นอีก ทำให้เห็นว่านางก็คนเทา ๆ คนหนึ่ง รับงานเพราะเงินดี แต่อีกใจก็ทำเพราะอยากช่วยเหลือให้คนแก่ได้สมหวังในช่วงวาระสุดท้ายของชีวิต
เพราะความจริงของโลกใบนี้ ส่วนใหญ่แล้วมันขับเคลื่อนด้วยผลประโยชน์เป็นหลัก บางครั้งคุณค่าก็ไม่ได้อยู่เหนือมูลค่า โดยเฉพาะในแง่ของความสัมพันธ์ที่เงินซื้อได้มันช่างแสนจะเปราะบาง คนเราสามารถเป็นมิตรที่ช่วยเหลือกันได้เพราะเงิน และก็กลายเป็นศัตรูที่เลิกพึ่งพากันในช่วงพริบตา ก็เพราะเงินเหมือนกันแต่มันมากกว่า มิตรภาพและความซื่อสัตย์ สามารถถูกตีราคาและซื้อขายได้ หากราคามันสูงมากพอที่คนคนหนึ่งจะยอมทิ้งคุณค่าเดิมของตนเอง
ต้องขอสารภาพ ณ ที่นี้เลยว่า Ms. Incognito เป็นซีรีส์อีกเรื่องที่เปิดขึ้นมาดูแบบไม่คาดหวังความสนุกเลย (คือเข็ดกับการคาดหวังนั่นแหละ) คาดหวังแค่พระเอก จองจินยอง คือรักเขา ชอบเขา อยากได้ 555 ส่วนนางเอก จอนยอบิน เคยได้ยินกิตติศัพท์มาว่าฝีมือทางการแสดงของเธอนั้นไม่ธรรมดา แต่ไม่เคยดูซีรีส์ของเธอเต็ม ๆ เลยสักเรื่อง หลังจากที่ดูไปได้ 2 อีพี ยอมรับเลยว่าเธอเก่งจริง บุคลิกของ “คิมยองรัน” บอดี้การ์ดสาวที่มีชีวิตสุดแสนจะจนตรอก หน้าตาสิ้นหวังและหดหู่อยู่ตลอด พอเปลี่ยนมาเป็น “บูเซมี” การแสดงของเธอทำให้เรารู้สึกเหมือนเธอเป็นอีกคนจริง ๆ ดูภูมิฐาน สวย สง่า มีเสน่ห์ และจากเดิมที่เป็นนางเอกเก่ง สู้คนอยู่แล้ว ดูร้ายลึกเพิ่มเข้าอีก
Ms. Incognito จึงกลายเป็นซีรีส์เรื่องเดียวในตอนนี้และในช่วงนี้ของเราที่ทำให้ติดถึงขนาดที่ต้องซื้อแพ็กเกจ TrueVisions NOW เพื่อรอดูตอนต่อไป มันไม่ใช่แค่สนุก แต่ยังเดินเรื่องเร็ว พล็อตเรื่องน่าสนใจ แถมคาแรกเตอร์ของนางเอกที่เป็นแม่หม้ายสามีตาย เธอต้องสู้เท่านั้นเพื่อให้มีชีวิตรอดไปใช้เงินมหาศาลที่จะได้จากสามีหลอก ๆ ไหนจะปมความจน ที่ทำให้เธอไม่สนใจเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ มาก่อน แต่เมื่อย้ายไปอยู่ชนบท ต้องถูกจับตาโดยพระเอก (ที่หล่อขนาดนั้น) เป็นใครก็หวั่นไหวทั้งนั้นแหละค่ะ! และความสนุกที่น่าตื่นเต้นที่สุดก็คือ การที่เธอต้องปลอมตัวเพื่อหนีการถูกตามล่าจากลูกเลี้ยงสติแตกเพราะสมบัติ อื้อหือ! ไม่ได้ดูซีรีส์แล้วตื่นเต้นขนาดนี้มานานแล้วว้อย! 👥
