พาดหัวด้านบนควรจะต้องต่อด้วยประโยคที่ว่า “และผู้ชาย โดยมีพ่อแม่คือแรงสนับสนุนสำคัญ” แต่วันนี้ขออนุญาตหยิบยกเอาเฉพาะเรื่องการศึกษากับผู้หญิงมาพูดคุยกันค่ะ เพราะเห็นทอล์กออฟเดอะทาวน์สัปดาห์ที่แล้วเป็นดราม่าชามใหญ่ชนิดที่โลกโซเชียลเกิดปรากฏการณ์ “เพื่อนหญิงพลังหญิง” ชนิดติดเทรนด์ทวิตเตอร์กันเกือบทั้งสัปดาห์กันเลยทีเดียว
พอติดตามอ่านเนื้อหาไปแล้ว ก็ทำให้นึกถึงโควทที่ว่า “People may hear your words but they feel your attitude” (เวลาคุณพูดอะไรออกมา ผู้คนไม่ได้ยินสิ่งที่คุณพูดอย่างเดียว แต่เขาสัมผัสได้ถึงทัศนคติของคุณด้วย) โควทคำพูดนี้น่าจะเป็นคำอธิบายที่ชัดเจน เมื่อเราได้ยินเสียงของผู้หญิงสองคนและผู้ชายที่อยู่ตรงกลาง พูดถึงเหตุการณ์ประเภทผัว ๆ เมีย ๆ อันแสดงให้เห็นวุฒิภาวะในการพูดของผู้หญิงที่ให้ความสำคัญกับการศึกษา และผู้หญิงที่ไม่ให้ความสำคัญกับการศึกษาได้อย่างชัดเจน (ส่วนผู้ชายคงไม่ต้องพูดถึง)
ในโลกปัจจุบันที่ดูเหมือนทุกคนจะให้ค่ากับการแสดงความร่ำรวยผ่านโซเชียลมีเดีย เอาเงินล้านมากองเวลาไลฟ์สด โชว์กระเป๋าแบรนด์ราคามหาศาล หรือรถยนต์แบรนด์ดัง สิ่งของเหล่านี้หากเป็นอาภรณ์ประดับกายของผู้หญิง อาจทำให้พวกเธอได้เพิ่ม “มูลค่า” แต่ไม่ได้เพิ่ม “คุณค่า” ให้กับตนเอง เพราะคำว่า “มูลค่า” มักจะเสื่อมลงตามกาลเวลา แต่คำว่า “คุณค่า” กลับจะเพิ่มมากขึ้นตามวันเวลาที่ได้สะสม เช่นเดียวกับการศึกษาอันเป็นอาภรณ์สำคัญของผู้หญิง ที่จะเพิ่มคุณค่ามากขึ้นตามความรู้และประสบการณ์ที่ได้รับ
การศึกษาที่ว่านี้ไม่ใช่แค่ระดับปริญญา แต่ยังหมายรวมถึงการศึกษาในสายอาชีพ ซึ่งขึ้นอยู่กับความถนัดของแต่ละคน และพ่อแม่คือบุคคลสำคัญในการสนับสนุนให้ลูกสาวของตนเองได้มีชีวิตที่ดีขึ้น เพราะชีวิตผู้หญิงไม่ได้จบแค่การแต่งงานและมีครอบครัว หากแต่การดำเนินชีวิตตามอายุขัยของมนุษย์คนหนึ่ง การศึกษาจะทำให้เด็กสาวกลายเป็นหญิงสาว และเป็นผู้หญิงที่มีวิธีคิดในแบบที่ไม่ต้องคอยฟังเสียงคนอื่น และส่งต่อวิธีคิดดังกล่าวสู่ลูกสาวของพวกเธอ
การทำงานสื่อทำให้ผู้เขียนได้มีโอกาสรู้จักกับผู้คนในหลายสังคม ซึ่งผู้หญิงแต่ละสังคมก็มีวิธีคิดแตกต่างกันไป ผู้หญิงคนหนึ่งมาจากต่างจังหวัด พื้นเพทางบ้านไม่สามารถส่งให้เรียนสูงได้ (ในยุคที่ยังไม่มี กยศ.) เธอทำงานเป็นลูกจ้างในโรงงาน ก่อนจะเปลี่ยนไปทำในร้านตัดเสื้อ แน่นอนว่าในระหว่างทางเธอคือกำลังหลักในการดูแลครอบครัว จนกระทั่งเก็บเงินได้หนึ่งก้อน เธอตัดสินใจมาเรียนวิชาชีพในกรุงเทพฯ และเธอได้ใช้วิชาชีพนั้นในการหาเลี้ยงตนเองและครอบครัว ยกระดับสังคมและชีวิตได้สำเร็จ
ในขณะที่หญิงสาวอีกคนหนึ่งอยู่ในกรุงเทพฯ เธอมีโอกาสทางการศึกษามากกว่าคนแรก แต่เธอเลือกที่จะไม่ให้ความสำคัญกับการศึกษา เลือกอาภรณ์ประดับกายเป็นเงิน ของเบรนด์เนม และความฝันประเภทอายุน้อยร้อยล้าน ที่มีรากฐานอันง่อนแง่นเพราะเห็นว่า “ใคร ๆ เขาก็ทำกัน” สุดท้าย เงินทองถูกใช้หมดไป ความฝันพังทลายเพราะความ “ไม่รู้” เธอไม่เหลืออาภรณ์ใด ๆ ประดับกาย เพราะวุฒิการศึกษาที่มีอยู่นั้นยากที่จะเอาไปต่อสู้กับใครในสังคมปัจจุบันที่มีการแข่งขันกันสูงยิ่ง
อายุขัยของคนหนึ่งคนจะยืนยาวไปถึง 70-75 ปี และเราจะดำเนินชีวิตได้อย่างมีคุณภาพก็ต้องอาศัยการศึกษาเพื่อเพิ่มคุณค่าให้กับตนเอง และเอาเข้าจริงการศึกษาสำคัญทั้งกับผู้ชายและผู้หญิงค่ะ เพียงแต่ผู้หญิงหากมีความรู้มีการศึกษา จะเป็นอาภรณ์สำคัญที่เพิ่มคุณค่าในตัวของพวกเธอให้สามารถดำรงอยู่ได้แม้ไม่มีผู้ชาย หรืออยู่ได้เป็นอย่างดีในการดูแลผู้ชายของตัวเอง (ลูกและสามี)
ถึงตรงนี้อยากให้ผู้หญิงทุกคนเห็นคุณค่าของการศึกษาให้มากไม่ว่าคุณจะอยู่ในสถานะของคุณแม่หรือลูกสาวหรือหญิงสาว เพราะคุณค่าของการศึกษาจะเพิ่มขึ้นตามวันเวลาในชีวิตคุณ หากไม่เชื่อลองสังเกตผู้คนรอบตัวคุณ สังคมที่คุณอยู่ ประสบการณ์ชีวิตที่คุณได้รับ หน้าที่การงานที่คุณทำ สถานะทางสังคมที่มั่นคง เหล่านี้คือคุณค่าสำคัญของการศึกษาที่ไม่ใช่แค่กระดาษแผ่นเดียว อย่างที่บางคนพยายามจะด้อยค่ากัน
แล้วพบกันใหม่สัปดาห์หน้าค่ะ
