ใครที่เคยเลี้ยงสุนัขคงพอจะทราบดีถึงความรู้สึกในวันสุดท้ายที่ต้องจากเจ้าเพื่อนซี้สี่ขา จนหลายคนบ่นว่าไม่อยากเลี้ยงเพราะไม่อยากเสียใจตอนมันตายจาก
ชีวิตของผมนั้นคลุกคลีกับสุนัขมาโดยตลอด แต่ไม่น่าเชื่อว่าที่ผ่านมาไม่เคยมีตัวไหนที่ได้ส่งกันในวันสุดท้ายก่อนสิ้นใจเลย
บางตัวก็จากไปในช่วงที่ผมอยู่ต่างจังหวัดบ้าง ต่างประเทศบ้าง โดนรถชนม่องแล้วเด็กที่บ้านจัดการฝังให้เรียบร้อยก่อนจะทันได้เห็นก็มี
ไม่รู้ว่าเป็นโชคร้ายหรือโชคดีของผมกันแน่ ที่ไม่เคยทันดูใจเจ้ามะหมาแสนรัก แต่พอมาเจ้าตัวล่าสุดนี่เลี่ยงไม่พ้นจริงๆ ครับ มันชื่อ “เจ้าซ่า” เป็นหมาพันธุ์ไทยธาตุทรหด ที่รักการต่อสู้เป็นชีวิตจิตใจ ผมไม่ได้เลี้ยงมาตั้งแต่เล็กๆหรอกนะครับ รับสัมปทานมาจากบ้านคุณแม่อีกต่อหนึ่ง แล้วก็เลี้ยงยาวมาจนอายุยืนถึง 16-17 ปี
สาเหตุที่ชื่อ “ซ่า” ก็เพราะมันซ่าสมชื่อ ไม่ว่าหมาหรือแมวบ้านไหนหลงมาเข้าใกล้อาณาเขตบ้านผมที่มันทำตัวราวกับเป็นเจ้าของเสียมากกว่า มันจะทำการปกป้องอธิปไตยของมันอย่าเข้มแข็ง ใครมาท้ารบมันก็จะกระโจนเข้าต่อสู้ด้วยโดยไม่เคยเกี่ยงรุ่นเกี่ยงพิกัดน้ำหนัก
บางครั้งออกไปโดนรุม เดินคอตกเลือดไหลกลับบ้านมาก็มี แต่โชคดีที่มันเป็นหมาซึ่งฟื้นตัวเร็วมาก ความสามารถพิเศษของมันมีอยู่เรื่องเดียวครับ คือกินเก่งมากถึงมากที่สุด และกินเร็วมากถึงมากที่สุดด้วย แต่ไม่อ้วนเพราะ “ซ่า” มีกิจกรรมเยอะ เช่น ต้องคอยไล่นก และเดินสำรวจรอบบ้านทั้งเช้าเย็น ถึงแม้ในวันที่มันจะแก่ดวงตาฝ้าฟางแล้วก็ตามที มันก็ยังพยายามทำหน้าที่ของมันอย่างเต็มที่
“ซ่า” จะเป็นสุนัขที่มีความดื้อรั้นดันทุรังสูง แต่ในยามที่โดนเจ้าของต่อว่าจริงๆ มันก็ยอมเชื่อฟัง แม้บางครั้งจะขอทำเสียงบ่นเล็กๆในลำคอเถียงมาบ้างก็ตามที
ในวันสุดท้ายก่อนที่ “ซ่า” จะจากไปเพราะโรคและความชรา มันยังแข็งใจเฮือกสุดท้าย เดินมาล้มตัวกองอยู่หน้าประตูบ้านบริเวณทางเข้า-ออก เหมือนกับจะให้เรารู้ว่า วาระสุดท้ายของมันใกล้มาถึงแล้ว และขอมาลาเราเป็นครั้งสุดท้าย
เมื่อเห็นอาการเด็กที่บ้านก็รีบโทรบอก ที่จริงผมก็พอรู้เพราะเห็นมันซึมๆมาวันหนึ่งแล้ว ทำงานเสร็จจึงรีบบึ่งกลับบ้าน คราวนี้เลยทันได้ดูใจได้ลากันเป็นเรื่องเป็นราวตัวแรกตั้งแต่เคยเลี้ยงเจ้ามะหมามา
“สุนัขคือเพื่อนที่ดีที่สุดของมนุษย์” ประโยคนี้เห็นท่าจะจริงครับ เพราะมันผูกพันและเข้าใจเราได้ดีเหลือเกินจนกระทั่งลมหายใจสุดท้าย
ส่วนใครกำลังคิดจะเลี้ยงหรือหามาให้ลูกหลานดูแล ประโยคเดียวที่พอจะช่วยให้ทำใจได้ก็คือ “คิดจะรัก อย่ากลัวคำว่าเสียใจ” ครับ