ผิดพลาดได้แต่โอกาสมีครั้งเดียว พฤติกรรมคนรักที่หมดโอกาสแก้ตัว

การคบหาเป็นแฟนกัน เป็นไปไม่ได้หรอกที่ทั้ง 2 ฝ่ายจะสมบูรณ์แบบ 100 เปอร์เซ็นต์ ความต่างและข้อบกพร่องทำให้คนสองคนสามารถมีปัญหาต่อกันได้มากมาย ทุกคนทำผิดพลาดกันได้ การให้อภัยและให้โอกาสแก้ตัวจึงเป็นสิ่งที่คอยประคับประคองความสัมพันธ์กันมา และคู่รักหลายคู่ก็จับมือฝ่าฟันผ่านมาได้

แต่กฎของการให้อภัยและให้โอกาส คือ มันไม่ควรจะใช้กับความผิดเดิม ๆ ซ้ำ ๆ ซาก ๆ เพราะมันจะกลายเป็นความสัมพันธ์ที่เป็นพิษ และบั่นทอนชีวิตของเราเอง การให้โอกาสคือให้เพื่อไปปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น ไม่ใช่ให้เพื่อกลับไปทำซ้ำอีก แล้วมาพูดขอโทษส่ง ๆ จนคำขอโทษหมดความหมาย ฉะนั้น โอกาสไม่จำเป็นแล้วสำหรับคนแบบนี้ แล้วเราก็ไม่ควรที่จะยกโทษให้กับความผิดซ้ำ ๆ อีกต่อไป โบกมือลา เดินออกมาใช้ชีวิตแบบรักตัวเอง หาที่มันดีกว่านี้จะดีกว่า

แล้วพฤติกรรมใดบ้างที่เราควรจะเลิกให้โอกาสเขาเป็นครั้งที่สอง (หรือครั้งแล้วครั้งเล่า) ในเมื่อเขาก็ยังทำมันอยู่โดยไม่รู้สึกสำนึกผิด หรือเห็นคุณค่าของการพูดคำว่าขอโทษเลยสักนิดเดียว

โกหกตลบตะแลงไม่หยุดหย่อน

สิ่งที่สำคัญสำหรับคนรักกัน มันคือความซื่อสัตย์และเชื่อใจกัน แต่แล้วยังไงล่ะ ถ้าเขาโกหกแม้เพียงแค่ครั้งเดียว มันก็คือการทำร้ายจิตใจและทำลายความเชื่อใจไปแล้ว มันเสียความรู้สึก ยิ่งถ้าทำซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็ไม่ใช่เรื่องที่จะมาให้อภัยอีกต่อไป เวลาที่เขามองเราเชื่อทุกสิ่งที่เขาพูด มันยิ่งทำให้เราเหมือนเป็นตัวตลกให้เขาหลอก เหมือนคนโง่ที่ไม่รู้เลยว่าลับหลังเราเขาเป็นอย่างไร เพราะฉะนั้น คิดให้มาก ๆ ว่าจะดันทุรังให้โอกาสอีกครั้งไปทำไม เขาจะไม่ทำอีกหรือแค่จะทำให้เราจับไม่ได้ คำขอโทษของบางคนน่ะไม่ได้ออกมาจากความรู้สึกผิดจากใจจริงหรอกนะ

ทำร้ายร่างกาย

อย่าว่าแต่ให้โอกาสเลย จริง ๆ มันไม่ควรจะมีครั้งแรกด้วยซ้ำไป การทำร้ายร่างกายมันร้ายแรงถึงขั้นเป็นอาชญากรรม ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ความรุนแรงไม่ใช่สิ่งที่ใครจะมาทำกับเรา ถ้าเขาลงไม้ลงมือกับเรา มันแปลว่าเขาไม่เคารพและไม่ให้เกียรติเราเลย บางคนพ่อแม่เลี้ยงมาแทบจะไม่เคยตี แล้วนี่เป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้ พิจารณาให้ดี ว่าเราจะใช้ชีวิตอยู่กับคนที่ตบตีเราได้จริง ๆ เหรอ ทางที่ดีที่สุดคืออย่าทำร้ายตัวเองอีกเลย ทิ้งเขาไว้แล้วเดินออกมามีชีวิตที่ดีกว่าแบบที่เราเลือกเองได้เถอะ อย่าปล่อยให้มันมีซ้ำสองเลย

นอกใจ

ถ้ากล้าที่จะเริ่มนอกใจ มั่นใจได้ไงว่ามันจะไม่มีครั้งต่อไป เราจะเชื่อใจเขาได้มากแค่ไหน ที่สำคัญ หากเขากล้าทำแบบนี้ มันเรียกว่าความรักจริง ๆ เหรอ ลองไตร่ตรองดูดี ๆ ว่าคนรักกันเขาทำแบบนี้เหรอ และไม่ต้องไปฟังข้ออ้างว่าเพราะเราไม่ดีอย่างนั้นไม่ดีอย่างนี้ เขาถึงต้องหาสิ่งที่เราไม่มีมาทดแทน ทั้งที่อะไรที่เปลี่ยนได้เราก็เปลี่ยนให้หมดจนแทบไม่เหลือความเป็นตัวเองแล้ว ก็ถ้าชอบแบบนั้นทำไมไม่เลือกแบบนั้นแต่แรก มารักเราทำไม ฉะนั้น ถ้าเราจะให้โอกาสเขาเป็นครั้งที่สอง ถือเป็นการกระทำที่ไม่รักตัวเองอย่างมาก จงรักตัวเองให้มากกว่าคนที่หมดรักเราแล้วเถอะนะ

รับปากสัญญาส่ง ๆ แต่ไม่เคยทำได้จริง

ไม่เบื่อบ้างเหรอกับคนประเภทรับปากสัญญาส่ง ๆ แต่ท้ายที่สุดก็ไม่เคยทำได้อย่างที่พูด คนเราผิดพลาดกันได้ และก็ควรได้โอกาสในการแก้ตัว แต่ถ้าโอกาสซ้ำแล้วซ้ำเล่าที่เราให้เขา เขากลับใช้มันพร่ำเพรื่อไม่เห็นคุณค่า ก็พิสูจน์แล้วล่ะว่าเขาไม่ได้มีสัจจะพอที่จะรักษาแม้แต่คำพูดตัวเอง คนที่ลำบากใจก็คือตัวเรานี่แหละ แล้วจะต้องเหนื่อยใจกับคนที่ไม่เคยทำตามสัญญาได้ไปอีกถึงเมื่อไร ในเมื่อที่แล้ว ๆ มาก็ไม่เคยทำได้ ยังเหลือความหวังให้เราด้วยเหรอว่าเขาจะปรับปรุง ฉะนั้น คิดให้ดี ว่าจะยังให้เขาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตหรือเปล่า?

ทำตัวเป็นคนไม่มีอนาคต

ภาษาชาวบ้านก็คือ เกาะแฟนกินนั่นแหละ ตราบใดที่เราไม่ได้รวยล้นฟ้าแบบไม่ต้องทำงานก็มีกินไปตลอดชาติ มันก็ไม่แฟร์ถูกไหมที่ต้องทำงานหาเลี้ยงอีกหนึ่งชีวิต ที่ไม่เคยจะพยายามอะไรเลย ทำตัวเป็นคนขี้แพ้ ไม่ใส่ใจที่จะใช้ชีวิตให้ดีขึ้น แต่คิดว่าการอยู่กับเรานี่แหละที่จะทำให้เขาสบายโดยไม่ต้องทำอะไร นั่ง ๆ นอน ๆ รอกินอย่างเดียวมันใช้ได้เหรอ การคบกันคือการที่คนสองคนต่างพึ่งพาอาศัยเกื้อกูลกัน ไม่ใช่เอาเปรียบอีกฝ่าย ลำพังเลี้ยงตัวเองก็เหนื่อยแล้ว ยังต้องมาเลี้ยงแฟนที่ไม่เอาถ่านไม่มีอนาคตอีก วันหนึ่งอาจจะฉุดให้ชีวิตเราต่ำลงหรือหมดคุณค่าก็ได้